Ilustratorka, malarka, scenografka, pionierka filmu eksperymentalnego w międzywojennej Polsce. Wspólnie z mężem Stefanem zrealizowała siedem kinematograficznych dzieł awangardowych: Apteka (1930), Europa (1931/1932, wg poematu Anatola Sterna), Drobiazg Melodyjny (1933), Zwarcie (1935), Przygoda człowieka poczciwego (1938), Calling Mr. Smith (1943), The Eye&The Ear (1944). W latach 30. była kierowniczką artystyczną czasopisma na temat filmu awangardowego „f.a.” (1937). W czasie II wojny światowej współpracowała z Biurem Filmowym Ministerstwa Informacji i Dokumentacji RP w Londynie. Od 1940 r. stale mieszkała w Londynie, gdzie w 1948 r. wraz z mężem otworzyła pierwsze awangardowe wydawnictwo w Wielkiej Brytanii – Gaberbocchus Press. Themerson była również założycielką świetlicy Common Room, która w latach 1957–1959 funkcjonowała w piwnicy wydawnictwa. Celem tej inicjatywy było stworzenie możliwości spotkań i dyskusji pomiędzy ludźmi sztuki oraz nauki, czemu z pewnością sprzyjały inicjowane przez małżeństwo odczyty oraz pokazy filmów. W swojej indywidualnej pracy początkowo zajmowała się przygotowywaniem ilustracji do książek dla dzieci (m.in. „Płomyk”), a także eksperymentami logowizualnymi tworzonymi do książek Stefana Themersona (m.in. Poczta, Narodziny Liter). W latach 40. stworzyła pierwszą obszerną serię rudymentalnych rysunków monochromatycznych (Unposted Letters), poprzez które (jedynie przy użyciu czarnego tuszu i nielicznych barwnych plam) artystka oddawała własne doświadczenia wojenne. W kolejnych latach Franciszka rozwijała swój styl, łącząc oszczędność w posługiwaniu się kolorami z wykorzystywaniem technik rysunkowych na obrazach olejnych, co zaowocowało bezprecedensowymi impastami, które Themerson przygotowywała, ryjąc (dłutem, drugim końcem pędzla, patykami) w grubych warstwach farby, zwykle białej lub w jej odcieniach. Jako rysowniczka natomiast jest najbardziej znana z ironicznych, minimalistycznych prac, w których z powodzeniem oddawała niezgrabność, czy śmieszność, jednostki na tle konwencji, społecznych struktur i tzw. wielkich spraw, jakie organizują zachowania ludzi. Themerson zbudowała znakomitą scenografię do przedstawień teatralnych jednego z najważniejszych dramatów awangardowych – Ubu Króla Alfreda Jarry'ego. Malarka była odpowiedzialna za projekty typograficzne książek wydawanych przez Gaberbocchus Press, które stworzyły podwaliny współczesnego edytorstwa artystycznego. Zapytana kiedyś przez Nicka Wadley'a o to, jak powinien brzmieć jej biogram w katalogu planowanej wystawy, odpowiedziała: „Co tam! Baw się dobrze, napisz parę wierszy” (Nick Wadley, Franciszka Themerson, Londyn, Gdańsk, Łódź 2019, s. 124).
