Autorka wspomina wydarzenia powstania styczniowego z perpektywy osobistej, opisując sytuację w rodzinnym dworku Kaukle na Litwie: opatrywanie rannych, przetapianie ołowianych przedmiotów na kule i przygotowywanie amunicji dla powstańców (w ich majątku powstała prywatna „odlewarnia”), pojawienie się oddziałów powstańczych, starania jej matki o uwolnienie brata autorki z więzienia w Wilnie. 

W pamiętniku Natalia Giersz spisuje wspomnienia bardzo osobiste i emocjonalne, chociaż nieuporządkowane i wielowątkowe. Cechę charakterystyczną dzieła stanowi łańcuszkowe opisywanie kolejnych zdarzeń, w które wplatane są opisy kolejnych sytuacji, by po chwili powrócićdo momentu wyjściowego przedstawianego z innej perspektywy. Warto w tym miejscu podreślić, iż wspomnienia pamiętnikarki bogate są w szczegóły jej życia prywatnego, zawierają też wiele informacji z życia jej rodziny i otoczenia, w tym ciekawe i barwne opisy najbliższego środowiska autorki.

Kopia maszynowa utworu Babcia nie lubi aut z poprawkami rękopiśmiennymi autorstwa Heleny Moskwianki-Fikowej, podpisana Helena Moskwianka.

Antonina Jarzynowa dokładnie opisała swoje życie osobiste, rodzinę, najbliższe otoczenie oraz sąsiadów z okresu swojego dzieciństwa i młodości. Wiele miejsca w swoim pamiętniku poświęciła na dokładne relacje z warunków i powodów kolejnych przeprowadzek rodziny, przy okazji przedstawiając sylwetki właścicieli domów i rodzin – oraz relacje między nimi, a jej bliskimi. Pamiętnikarska opisywała przy tym dokładnie wnętrza mieszkań; dużo miejsca poświęciła zajęciom rodziny, pracy ojca oraz zabawom dzieci.