Zeszyt z datowanymi zapiskami Marceliny Kulikowskiej zatytułowany Szkice. Duże luki, notowania nieregualrne, niejednolita treść notatek, przez co dziennik z tego okresu nie stanowi pełnego źródła na temat jego autorki i jej biografii. Jest to rodzaj dziennika pisarskiego, który oprócz rejestru treści osobistych służył jako brulion utworów literackich.
Wspomnienia zostały poświęcone przez autorkę jej mężowi, słynnemu pianiście – Jerzemu Lalewiczowi. Antonina z Lewaków jako dziecko trafiła na wychowanie do Lalewiczów po tym, jak zmarła jej matka, a ojciec powtórnie się ożenił. W swoich wspomnieniach skupia się przede wszystkim na dokładnym oddaniu sylwetki męża – szczegółowo charakteryzuje jego działalność zawodową i artystyczną, narrację opatruje fragmentami pokoncertowych recenzji, a w niewielkim stopniu skupia się na własnej biografii.
Dziennik charakteryzuje się nieregularnością – pojawiają się nieliczne odniesienia do konkretnych elementów codzienności. Pod datowanymi notatkami kryją się właściwe dla wczesnej (przełomu XVIII i XIX w.) kobiecej diarystyki uwagi dotyczące charakteru człowieka, jego wad oraz refleksje na temat celowości życia.
Oba listy posiadają datę dzienną; 1888-12-01 i 1889-06-09. Listy te stanowią część bardziej obszernej korespondencji między kobietami.
W liście pierwszym Konopnicka dziękuje Życkiej za przesłanie wierszy. Pisze ona, że szczególnie podobał jej się jeden z nich – tytuł nieczytelny. List jest datowany na 1 grudnia 1888 i dotyczy jedynie nadesłanego wiersza. Jest miły i serdeczny, natomiast Konopnicka do Życkiej odnosi się z dość dużym dystansem.
Na rekord składa się korespondencja Marii Konopnickiej do Nikodema Iwanowskiego z lat 1887-1889.
Kontynuacja numeracji w stosunku do pamiętnika przeznaczonego dla synów Edwarda i Izydora, ale ewidentnie jest to nowy tekst, narracja prowadzona w pierwszej osobie liczby mnogiej, ale są zwroty do syna. Opis podróży powrotnej zawiera szczegółowe informacje o trasie, jaką Römerowie przebyli podczas powrotu na Litwę z kilkuletniego wygnania w Wołogdzie i Wielkim Ustiugu. Kolejne miejscowości są wymieniane z nazwy, dodatkowo przy większych i ciekawszych notatki zawierają komentarz autorki o zwiedzanych miejscach, spotkanych rodzinach (np.
Jerzy Andrzej Nowacki opowiada kilka epizodów z dzieciństwa, które przeżył w ZSRR i potem podążając szlakiem Armii Andersa do Anglii. Został wywieziony z matką do Archangielska w lutym 1940 r., miał dziesięć miesięcy. Z samego pobytu w ZSRR niewiele pamięta: chorobę matki oraz wyjazd z Rosji pociągiem na początku 1942 r. W czasie tej podróży matka wysiadła z wagonu, by stanąć w kolejce po jedzenie, zostawiając go śpiącego w pojeździe. W międzyczasie pociąg ruszył. Matka goniła go innymi przez trzy kolejne dni. Małym zaopiekowali się w tym czasie polscy żołnierze.
Halina Nowicka wspomina deportację ze wsi Bogusze, pow. Grajewo, do Kazachstanu w dniu 13 kwietnia 1940 r. Miała szesnaście lat, była sama, jej matka zmarła w październiku 1939 r., ojciec, jako policjant, został aresztowany przez NKWD w grudniu tego samego roku. Wywieziono ją do sowchozu Kajmaszyński, farma nr 5, obw. pawłodarski, rej. irtyszewski. Podróż trwała ok. trzech tygodni, w wagonach bydlęcych. Dokuczały im zimno, głód i brud. Na miejscu od razu zostali zmuszeni do ciężkiej pracy. Halina wykonywała prace polowe: oranie, sianie zboża, koszenie trawy.
Literackie wspomnienie z podróży do Wieliczki, ofiarowane nauczycielce Eufrozynie Nowakowskiej. Jak Krasińska wspomina na początku, od dawna chciała zobaczyć to miejsce. Już podczas podróży koleją żelazną wyobrażała sobie górników jako ofiary „piekielnym bóstwom poświęcone”. Dalsza część krótkiego opisu dotyczy zwiedzania kopalni (widok górników, jezioro). Wizyta została zakończona w podziemnej sali balowej, „rzęsisto oświeconej” (k. 3v), gdzie goście zjedli obiad i tańczyli.
Dziennik podróży Konstancji Łubieńskiej do Marienbadu i Cieplic, a także jej pobytu w uzdrowiskach. Treść podzielona na tematyczne części, które dotyczą m.in. ogólnych wrażeń z pobytu w Marienbadzie, codziennych zajęć, czytanych książek, pobytu w Dreźnie, Hamburgu i Berlinie. Oprócz bieżących notatek relacja zawiera także fragmenty o charakterze retrospektywnym – krótkie zapiski poświęcone dzieciństwu, ciotce Krasińskiej, matce Tomasza Łubieńskiego. Poza relacją do dziennika podróży Łubieńska wpisywała także listy wysyłane m.in.