Jest to zbiór korespondencji adresowanej do Żanny Kormanowej. Początkowo autorka pisze głównie o swej pracy zawodowej, ale czasem też o sprawach prywatnych. Listy z lat 1960-61 dotyczą pracy nad jej doktoratem, który pisze pod kierunkiem Kormanowej. Późniejsza korespondencja prawie wyłącznie skupia się na sprawach prywatnych. Przez wszystkie lata korespondencji autorka wykazuje dużą troskę o zdrowie i samopoczucie swojej mistrzyni, a także wyraża swój podziw dla niej, wręcz uwielbienie. Często podkreśla, jak wiele jej zawdzięcza.

Dwa listy do Żanny Kormanowej

2 kwietnia 1987 r., autorka ponawia zaproszenie Kormanowej na spotkanie poświęcone pamięci Juliusza Rydygiera. Zobowiązała się zapewnić jej wygodny transport do Sosnowca i z powrotem – jechałaby samochodem z Wiesławem Rydygierem - synem Juliusza.

Jest to kolekcja listów Natalii Gąsiorowskiej do Żanny Kormanowej pisanych na przestrzeni 20 lat (1945-1964), która świadczy o głębokiej przyjaźni obu kobiet.

Najwcześniejszy list (z 9.08.1945 r.) dotyczy opracowywania programu nauczania historii dla klas I-II. Po omówieniu spraw merytorycznych Gąsiorowska wyraża swój podziw i sympatię dla Kormanowej, a także nadzieje, że Kormanowa przyjedzie kiedyś na Uniwersytet i wtedy ich wspólna praca będzie ciekawsza niż opracowywanie programów.

Paulina Hulanicka napisała list do Żanny Kormanowej, w którym dziękowała za troskliwą pamięć. Wzruszyło ją, że Kormanowa, pomimo wyczerpującej pracy, zadała sobie trud myślenia o niej i jej bliskich. Pytała ją o zdrowie, czy przeszły dokuczliwe bóle. Pisała, że chętnie by ją odwiedziła, ale boi się, że mogłaby przyjść nie w porę i jej przeszkodzić.

List do Żanny Kormanowej. Autorka pisze, że przeczytała jej artykuł w Trybunie Literackiej pt. „Nad listami Kostka”. Była bardzo wzruszona i uszczęśliwiona, że tak serdecznie opisała listy, które są dla niej bardzo ważne. Nie zna jej wprawdzie osobiście, ale dużo o niej słyszała  ze szkolnych opowiadań synów. Bardzo dziękuje za tak miłe jej sercu wspomnienie.

Na dole listu jest także dopisek od Anki, siostry Kostka.

List do Żanny Kormanowej, w którym autorka pisze, że przed miesiącem wróciła z Bułgarii i Danusia Miller dała dla niej dzbanek, który teraz jej przekazuje. Przeprasza, że dopiero teraz to czyni.

Regina Gerlecka wysłała list do Żanny Kormanowej z prośbą o poradę w sprawie pracy, którą pisała u profesora Żółkiewskiego pt. „Zarys monograficzny »Tygodnika Powszechnego« z lat 1890–91”. Była jego zastępczynią na Uniwersytecie Łódzkim i przygotowywała się do uzyskania stopnia kandydata nauk. W tym celu pracowała nad tym tytułem. Zwróciła się do Kormanowej, ponieważ dowiedziała się, że jest ona autorką artykułu o „Tygodniku Powszechnym”. Regina nie wiedziała, w którym piśmie należało go szukać, dlatego poprosiła o spotkanie w tej sprawie.

Trzy listy do Żanny Kormanowej, dotyczące spraw prywatnych.

27.01.1959 r. - Autorka jest bardzo zła na Żannę, że nie dba o siebie, że jak tylko się trochę lepiej poczuła, już pracowała w szpitalu. Z tego powodu miała nawet nie pisać. Nie jest tak, jak sądzi, że nikogo nie obchodzi i że może robić, co jej się podoba, nie zważając na uczucia ludzkie. Zażądała od niej dokładnego planu jej zajęć. Jeśli nie zamierza nic zmienić, to niech nie pisze, ani nie dzwoni.

Zbiór dwunastu listów pisanych z Australii do Żanny Kormanowej w latach 1973-1980. Pierwszy list pochodzi z 15 lutego 1973 r., wynika z niego, że korespondencja z Kormanową była prowadzona już wcześniej. Autorka pisała przeważnie o sprawach prywatnych i swojej rodzinie. Relacjonowała życie swojej córki Rosalie, jej studia, pracę, prowadzenie własnego biura adwokackiego, związek z Michaelem, narodziny wnuka. Pisała także o swojej pracy, później o emeryturze, o pracy męża Nathana, który pracował w Konserwatorium i College of Arts.

Na kolekcję składa sie dziesięc kartek pocztowych oraz list. Autorka pisze do Żanny Kormanowej głównie o sprawach prywatnych, aczkolwiek pojawiają się także wątki związane z pracą.

18 sierpnia 1950 r., Zakopane. Autorka informowała Kormanową, przebywającą w Międzyzdrojach, o swoim powrocie do domu i prosiła, by powiadomiła ją, gdyby potrzebowała załatwić jakieś sprawy w Warszawie.