Listy Matyldy i Kazimierza Wiśniewskich do Haliny Martin, pisane najczęściej przez Matyldę. Korespondencja dotyczy głównie książek, które państwo Wiśniewscy wysyłają z Polski do p. Martin. Czasem jest także mowa o ich córce Annie Walczyk, którą nazywają Hanusią.

Pierwszy list z kolekcji (20.08.1985 r.) pisany jest w czasie pobytu ich córki w Londynie. Państwo Wiśniewscy są bardzo wdzięczni p. Halinie, że zaopiekowała się Anną, że jest dla niej wielkim wsparciem. Cieszą ich bardzo ciepłe słowa o Annie.

Odpowiedź na list Jana Sikorskiego, który wybierał się do Londynu z wykładem w City University of London i pragnął spotkać się z Haliną. Autorka informuje Sikorskiego, że jego przyjazd wypadał w trakcie Wielkiego Tygodnia, a ona obiecała swojej wnuczce wyjazd do Paryża na okres Wielkiej Nocy. W dodatku jej starsza córka miała w tamtym czasie wyznaczony termin porodu, Martin planowała odwiedzić ją i pomóc jej w prowadzeniu domu. Halina pragnęła zaprosić Sikorskiego do swego domu na obiad, prosiła go o kontakt w celu doprecyzowania terminu jego przyjazdu do Londynu.

Zapiski Krynickiej-Kawczak rozpoczynają się wspomnieniem szczęśliwej wiosny 1939 r., kiedy po przeprowadzce wraz z mężem ze Lwowa do Katowic w końcu udało się jej zaadaptować w nowym miejscu. Piękne mieszkanie, dobra sytuacja finansowa, nowi przyjaciele i narodziny pierwszego syna – tak wyglądało życie autorki w 1939 r. Sielankę przerwał wybuch wojny. Krynicka była wtedy wraz z rodziną w Bolechowie u swojej matki. Niespełna rok później cała trójka została wywieziona w głąb Związku Radzieckiego, na Syberię.

Dokument poświęcony życiu i osobie Marii (Maryli) Czerkawskiej, pisarki i poetki z Bezmiechowej. Swoje osobiste wspomnienia Eleonora Bogusz wzbogaciła opowieściami samej Czerkawskiej oraz informacjami uzyskanymi od jej bliskich. Portret Czerkawskiej jest ponadto przeplatany w wielu miejscach fragmentami wypowiedzi poetki. Treść dokumentu obejmuje cały okres życia Czerkawskiej, to jest lata 1881–1973, a rozpoczyna się opisem dzieciństwa i wczesną stratą matki.

Kolekcja listów Haliny Martin do mieszkającej w Stanach Zjednoczonych Ewy Gierat, żony Stanisława Gierata. Kobiety łączy harcerska przeszłość. Listy dotyczą głównie ich działalności społecznej, kombatanckiej oraz badań historycznych.

Halina Martin opisała historię Szarych Szeregów. Na początku września 1939 r. władze centralne Związku Harcerstwa Polskiego (ZHP) przestały działać. 27 września odbyło się zebranie pod przewodnictwem Wandy Opęchowskiej. Pierwszym naczelnikiem konspiracyjnych harcerskich Szarych Szeregów został harcmistrz Florian Marciniak z Poznania. (Prawdopodobnie to on nadał konspiracyjnemu ZHP kryptonim „Szare Szeregi”). W organizacji tajnego harcerstwa pomagali mu harcmistrz Aleksander Kamiński, harcmistrz Lechosław Domański i Juliusz Dąbrowski. Nowe naczelnictwo ukonstytuowało się 16 stycznia 1949 r.

Wspomnienie Haliny Martin o Ilze Glinickiej, z d. Stroebel, kobiecie która uratowała dziesiątki osób z rąk gestapo, wyciągała ludzi z więzień i obozów. Autorka opisuje swoje spotkanie z Glinicką i ich późniejszą znajomość.

List dotyczący Ilse Glinickiej, matki chrzestnej autorki. Matka Janowskiej poznała Ilse w Tallinie, jeszcze przed rewolucją październikową, a ich przyjaźń przetrwała długie lata. Autorka wspomina „ciocię” jako osobę dowcipną, błyskotliwą, inteligentną i odważną. Była też piękną, elegancką kobietą. W czasie wojny uratowała około stu osób, pomagała w wydobyciu ich z więzienia i obozów. Alinie również dwukrotnie ocaliła życie, podobnie jak jej ojcu.

Listy Elżbiety Kotarskiej do Haliny Martin, w sprawie Ilse Glinickiej, która w okresie okupacji niemieckiej ratowała ludzi z rąk gestapo, wyciągając ich z więzień i obozów.

Listy Haliny Martin do Elżbiety Kotarskiej, mieszkającej w Warszawie. Halina Martin poszukuje informacji na temat Ilse Glinickiej, która mając znajomości w gestapo, wyciągała ludzi z więzień i obozów.