Autorka wspomina wydarzenia powstania styczniowego z perpektywy osobistej, opisując sytuację w rodzinnym dworku Kaukle na Litwie: opatrywanie rannych, przetapianie ołowianych przedmiotów na kule i przygotowywanie amunicji dla powstańców (w ich majątku powstała prywatna „odlewarnia”), pojawienie się oddziałów powstańczych, starania jej matki o uwolnienie brata autorki z więzienia w Wilnie. 

Opis aresztowania męża Autorki - Jerzego Neudinga - i innych działaczy Polskich Socjalistów w getcie warszawskim. Opis rozstrzelania i pogrzebu.

Ciąg dalszy wspomnień pod sygnaturą 302/53

Wspomnienia zapisane w pięciu zeszytach kolejno po 27, 68, 28, 114 i 29 stron. Istnieje maszynowy odpis.

Tekst poświęcony wydarzeniom po przedostaniu się na tereny zajęte przez wojska rosyjskie – poznanie z Henrykiem Grunszpanem i relacje dotyczące jego oraz samego ślubu. Opisy życia na ziemiach zajętych przez ZSRR.

Powrót do Sandomierza i opis życia pod okupacją niemiecką – łapanki, strach, morderstwa, wywózki, obozy i likwidacja getta. Opis pracy w Żydowskiej Samopomocy Społecznej.

Wspomnienia spisane po roku 1945 obejmujące wydarzenia 1939 roku.

Tekst rozpoczyna się przedstawieniem wydarzeń w Sandomierzu we wrześniu ’39 roku. Autorka opisuje przebieg wypędzenia Żydów sandomierskich wraz z jeńcami pochodzenia polskiego z miasta do obozu koło Opatowa (w Zachcinie). Poświęca nieco miejsca utworzeniu rady żydowskiej i początkom okupacji. Później przechodzi do opisu dotarcia do Sandomierza wysiedleńców z zachodniej Polski.

Tekst nie obejmuje okresu całej wolny, tylko kilka tygodni 1939 roku.

33 strony rękopisu / 25 stron maszynopisu

Tekst jest opowiadaniem napisanym na podstawie opowiadania Lejby Szarakana (urodzonego w Łodzi w roku 1905).

Akcja sztuki dzieje się podczas I wojny światowej. Na drugiej karcie kopii maszynowej znajduje się wykaz postaci.