Wspomnienia Janiny Dadej (rocznik 1921), wysłuchane i spisane przez Joannę i Annę Hotała. Autorki oddały głos bohaterce, która opowiada historię swojego życia i swojej rodziny. Dadej opisuje m. in. rodziców – Teodora Litwina i Marię Skoczylas, dostatnie dzieciństwo, spędzanie czasu, dom rodzinny i żydowskich sąsiadów, edukację (najpierw w prywatnej szkole powszechnej, następnie w renomowanym gimnazjum im. Zofii Strzałkowskiej). Całość przeplatają fragmenty dotyczące ukochanego, rodzinnego Lwowa. Dadej wspomina również swoje losy podczas II wojny światowej - pracę w Instytucie prof. R.

Losy Anny Teresy Budis spisane przez jej wnuczkę Paulinę Budis. Autorka podzieliła tekst na osiem części, zatytułowanych kolejno: Więzienie, Kościół i religia, Szkoła, Przyjazd do Polski, Rodzina jest najważniejsza, Jak żyć?, Co teraz?, Najważniejsze. W poszczególnych częściach autorka przedstawia zarys dziejów rodziny Budisów, w tym swojego prapradziadka i babci.

Autorka, Julianna Filippi-Lechowska, opisuje losy swoich przodków  mieszkających od pokoleń we Lwowie, sięgając do w XIX w. i kończąc na latach powojennych, kiedy potomkowie Filippich żyli już na Dolnym Śląsku.  Filippi-Lechowska rozpoczyna od postaci słynnych rzeźbiarzy: Paola, Pawła i Parysa Filippich, koncentrując się przede wszystkim na losach najmłodszego – Parysa oraz jego rodziny, ukazując jak rodzina znalazła się we Lwowie. Dalsza część dotyczy osoby pradziadka autorki – ur. w 1902 r.

Wspomnienia Zofii Wielgusiewicz utrzymane w sprawozdawczym tonie, bez uwag o charakterze osobistym. Bohaterka opowiedziała o Kresach, dzieciństwie i młodości spędzonych we Lwowie, gdzie uczęszczała do Państwowego Gimnazjum Królowej Jadwigi (gimnazjum sióstr felicjanek), a później studiowała Wydziale Nauk Matematyczno-Przyrodniczych Uniwersytetu Jana Kazimierza. Okupację przeżyła głównie w Kielcach, gdzie ją i męża w trakcie podróży poślubnej zaskoczył wybuch wojny. Podczas okupacji była m.in.

Praca Marii Kłęk w 11 tematycznych częściach przedstawia losy bliskich Tadeusza Górskiego (1938-2004), dziadka autorki, który jako dwuletni chłopiec został wywieziony z matką i rodzeństwem na Sybir. Treść dotyczy losów pradziadka Józefa – ojca Tadeusza – od obrony Lwowa w czasie II wojny światowej do aresztowania przez NKWD , po którym on sam przepadł bez wieści a jego rodzina została zesłana na Sybir. Autorka ponadto m. in. okoliczności zesłania, warunki transportu i egzystencję na zesłaniu samotnej młodej kobiety z trójka małych dzieci.

Małgorzata Kopiniak podjęła próbę przedstawienia historii swojej rodziny, mieszkającej przed wojną na Kresach Wschodnich, zaczynając od powstania styczniowego poprzez kolejne wojny aż po przymusowe przesiedlenie na ziemie zachodnie po II wojnie światowej. Praca ukazuje głównie historię zawieranych w kolejnych pokoleniach małżeństw, którą zamykają narodziny Marii Kalety (babci autorki) w 1921 r.

Spisana przez Aleksandrę Korus historia członków rodziny Pacholczyków, którą rozpoczyna w 1924 r. przeprowadzka na Kresy Wschodnie pochodzącego z Wielkopolski Stanisława – pradziadka autorki. Stanisław Pacholczyk – funkcjonariusz policji – został w tym rejonie przydzielony do pracy i tak rodzina autorki zamieszkała w Równem na Wołyniu (dzisiejsza Ukraina). Wygnała ją stamtąd wojenna zawierucha: część rodziny została zesłana na Syberię i po powrocie trafiła na tzw. Ziemie Odzyskane, część rozproszyła się po świecie, nie wiedząc o swoim istnieniu przez następne kilkadziesiąt lat, np.

Praca konkursowa Pauliny Kostrzewskiej powstała na podstawie wspomnień pochodzącej z Czernielowa Mazowieckiego (obcnie Soborne na Ukrainie) Stefanii Górskiej. Podzielony na siedem tematycznych części dokument koncentruje się na latach dzieciństwa i wczesnej młodości urodzonej przed II wojną światową bohaterki, bardzo szczegółowo przybliżając realia życia na wsi kresowej – praca zwiera m.in. opis i położenie wsi, jej mieszkańców oraz infrastruktury, domu rodzinnego bohaterki, organizacji życia codziennego, lokalnych zwyczajów (kulinaria, święta, zabawy).

Historia Julii i Bronisława Kowalczyków spisana przez Julię Kowalczyk – prawnuczkę bohaterów. Praca składa się z ośmiu ponumerowanych i osobno zatytułowanych części tematycznych, dziewiątą stanowi krótkie zakończenie. Autorka odtwarza losy przodków, posiłkując się ocalałymi dokumentami oraz wspomnieniami bliskich i ukazuje kolejne wydarzenia z życia pradziadków: wspólne budowanie rodziny młodych małżonków w Kopyczyńcach, lata wojny i odnajdywanie się na nowo w obcym mieście po przymusowym przesiedleniu. Kowalczyk opisuje ścieżkę zawodową pradziadka (wykonywał różne zawody, był m.in.

Autorka spisuje historię swojej babci – ur. W 1930 r. Janiny Bober – koncentrując się przede wszystkim na wspomnieniach z lat dzieciństwa i wczesnej młodości, spędzonych we Lwowie. Gorczyca przybliża beztroską i szczęśliwą atmosferę dziecięcych lat, którą przerwała II wojna światowa. Opisuje m. in. fascynację babci postacią Shirley Temple i miejsca, które w szczególności zapadły jej w pamięć.