Szymanek opisuje losy swojej prababci Anieli Pasławskiej, koncentrując się na przeżyciach bohaterki przypadających na lata przedwojenne i II wojny światowej. Fragmenty wspomnień Pasławskiej  dotyczą dzieciństwa spędzonego na Kresach w podlwowskiej wsi: m. in.  przebytej ciężkiej choroby, zabaw i obowiązków gospodarskich. Druga część obejmuje wojenne przeżycia Pasławskiej – z okresu, gdy mieszkała we Lwowie oraz po powrocie do rodzinnej miejscowości (wzmiankuje m. in. problem gwałtów w czasie wojny, zbrodnie niemieckie na cywilnej ludności).

Wspomnienia Stanisławy Śmigielskiej wysłuchane przez uczennice -  Joannę Wieruszewską i Justynę Majorkowską, które oddały głos swojej bohaterce i spisały jej opowieść z zachowaniem narracji pierwszoosobowej. Wspomnienia są spójnym, ciekawym i bogatym w szczegóły przekazem bohaterki, dotyczącym lat jej dzieciństwa i wczesnej młodości, spędzonych we Lwowie. Pomimo, iż opowiedziane z dystansu czasowego, wspomnienia żywo ukazują przedstawiane zdarzenia – są niezwykłą relacją obejmująca z jednej strony faktograficzne detale, z jednoczesnym oddaniem emocji im wówczas towarzyszącym.

Pamela Jagiełłowicz w krótkim wspomnieniu przybliża postać swojej prababki Stanisławy Świcy; opisuje m.in. jej rodzinę: ojca – Eliasza Bunia i matkę Marię Katarzynę z domu Korol oraz brata Władka oraz ich życie we Lwowie przed II wojną światową. W pracy znalazły się wzmianki na temat edukacji Stanisławy Świcy, małżeństwa, przymusowego przesiedlenia na tzw. Ziemie Zachodnie i powojennego życia we Wrocławiu, w którym osiadła na stałe, tęskniąc za Lwowem aż do śmierci w 2003 r.

Wspomnienia Antoniny Danickiej w opracowaniu jej prawnuczki – Wioletty Terki – obejmują lata dzieciństwa i młodości Danickiej przeżyte na Kresach (obecnie Ukraina) do czasu przymusowego przesiedlenia na zachód w 1945 r. i osiedlenia się rodziny na Dolnym Śląsku. Danicka opisała m.in. swoje beztroskie (do wybuchu II wojny światowej) dzieciństwo w Dublanach, różne zabawy i dostępne atrakcje. Przywołała także przeżycia z lat wojny – niebezpieczeństwa, strach, obecność śmierci – zachowując we wspomnieniach ówczesną perspektywę dziecka (w 1939 r. miała osiem lat).

Praca jest zapisem rozmowy wnuczki z babcią i została poprzedzona skróconym opisem przesiedlenia, którym autorka – Anna Trutowska – wprowadza czytelnika/ czytelniczkę w opowieść swej babci – Marii Trutowskiej. Wspomnienia podzielone na trzy tematyczne wątki, obejmują lata dzieciństwa bohaterki i dotyczą życia na Kresach u schyłku II wojny światowej - m. in rodzinnej miejscowości M. trutowskiej - Kopiatyna, kwestii narodowościowych na Kresach i wreszcie pierwszych powojennych lat na ziemiach zachodnich, gdzie w 1946 r. Maria Trutowska znalazła się wraz z rodziną.

Autorki – uczennice Zuzanna Weiss i Aleksandra Wrona – na podstawie wspomnień najbliższych stworzyły obrazy życia na wsi kresowej przed II wojną światową i później. W pierwszej opowieści ukazano losy praprababci Rozalii Chmiel mieszkającej we wsi Hodowica (obecnie obwód lwowski), w drugiej – prababci Józefy pochodzącej ze wsi Łuka (obecnie obwód iwanofrankiwski).

Wspomnienia pochodzącej z Mogielnicy (obecnie Ukraina) Marii Mariowskiej wysłuchane i spisane przez jej prawnuczkę – Aleksandrę Pawlak. Szczęśliwe i dostatnie dzieciństwo (ojciec Mariowskiej po dziesięcioletnim pobycie zarobkowym w Stanach Zjednoczonych wybudował okazały dom z zabudowaniami gospodarczymi i był właścicielem dużego gospodarstwa) przerwała wojna, na którą przypadły lata wczesnej młodości Mariowskiej. W Mogielnicy przeżyła większość okupacji, obserwując m.in.

Wspomnienia Zuzanny Głodek, wysłuchane i spisane przez Ninę Pawelec, na temat losów rodziny bohaterki od momentu przybycia rodziców Głodek do Lwowa w latach 20. XX w., poprzez II wojnę światową, aż do lat spędzonych we Wrocławiu po przymusowym przesiedleniu w 1946 r. Głodek opisała szczęśliwe dzieciństwo – zabawy, ulubione miejsca, zwyczaje oraz najbliższe otoczenie: rodzinę, sąsiadów, koleżanki.

Zapis rozmowy Barbary Piotrowskiej z Karoliną Lombarską – prababcią autorki – dotyczy przede wszystkim dzieciństwa Lombarskiej na Kresach i II wojny światowej, która przerwała spokojne życie bohaterki. Lombarska opowiada o tym, jak wojna dotknęła jej rodzinę, m.in. o wywózkach na roboty przymusowe i zagrożeniu ze strony UPA, zagubionej i odnalezionej w czasie wojny siostrze oraz o przymusowym przesiedleniu na Dolny Śląsk po II wojnie światowej w 1945 r. i dalszych losach rodziny.

Karolina Ponikowska zebrała w jednym dokumencie historię kilku pokoleń swojej pochodzącej z Kresów rodziny związanej rodzinnie i emocjonalnie z miastem Brody. Treść składa się z 5 tematycznych części dotyczących korzeni przodków autorki, historii Kresów w czasie II wojny światowej, życia podczas okupacji, powojennych losów i społeczności Brodzian. Ponikowska koncentruje  się przede wszystkim na postaci prababci i pradziadka: ur. w 1918 r. Joanny i dwa lata starszego Kazimierza Binasiewicza, opisując przy okazji losy pozostałych przodków z rodziny Binasiewiczów – m. in.