Autorka poświęciła tekst swojemu bratu, Ariemu „Jurkowi” Wilnerowi, który był syjonistą związanym z Haszomer Hacair.
Bohater tekstu w czasie wojny przebywał w Wilnie i we Lwowie, używał nazwiska Jerzy Borowski. W roku 1942 przyjechał do Warszawy, odpowiadał za zakup i szmugiel broni do getta. Zginął w czasie powstania w getcie warszawskim.
Apel (memoriał) o pomoc dotyczący sytuacji ludzi zamieszkujących w „domach specjalnych” w getcie warszawskim w 1942 roku. Mieszkańcy, pozostawieni sami sobie, wegetowali w warunkach określonych przez Autorkę mianem „beznadziejnych”- umierali w skutek chorób, epidemii, niedożywienia i głodu.
Autorka poświęciła tekst swoim wspomnieniom z okresu dzieciństwa, spędzonego we wsi Kuścin (nieopodal Grodna). Tekst obejmuje lata 1921-1939, kończy się wraz z rozpoczęciem działań wojennych we wrześniu 1939 roku.
Dużo informacji o relacjach i stosunkach rodzinnych, opis wsi i życia na niej.
W swojej pracy Autorka skoncentrowała się na przedstawieniu swoich przedwojennych i wojennych doświadczeń związanych z nauką i życiem młodzieży w getcie.
Tekst rozpoczynają wspomnienia z okresu przedwojennego i nauki w żydowskim gimnazjum w Będzinie. Autorka wspomina także tajne nauczanie w getcie i problemy związanie z kontynuacją nauki. Opisuje działalność młodzieżowych organizacji syjonistycznych, którym sympatyzowała i z którymi współpracowała.
Autorka poświęciła tekst kronikarskiemu zapisowi eksterminacji ludności żydowskiej oraz likwidacji getta warszawskiego.
Zapiski otwierają informacje dotyczące sytuacji w getcie warszawskim w 1942 roku (w tym selekcje i wywózki). Autorka odnotowała zabójstwa dokonane w nocy z 17 na 18 maja 1942 roku na działaczach społecznych działających w getcie. Opisała także zasłyszane wieści dotyczące zagłady na Kresach Wschodnich oraz w Kraju Warty, jak i historie dotyczące wywózek do obozów zagłady. Oddała generalną atmosferę strachu w getcie w trakcie akcji likwidacyjnej.
Autorka opisała wojenne losy swojej rodziny (opisane lata 1939-1944, tekst powstał w 1945 roku).
Wspomnienia z okresu okupacji, część II.
Tekst powstał pomiędzy rokiem 1961 a 1967, opisuje wydarzenia z okresu 1941-1945.
Autorka opisała swoje przeżycia na terenie III Rzeszy. Pracowała w fabryce broni w Gerze. Skoncentrowała się na różnorodnych postawach zarówno pracowników przymusowych, jak i Niemców. Opisała panujące między nimi relacje i nastroje w obu grupach. Tekst zamykają informacje o wyzwoleniu.
Wspomnienia z okresu okupacji, część I.
Tekst powstał pomiędzy rokiem 1961 a 1967, opisuje wydarzenia z okresu 1941-1945.
Autorka opisała grupę dywersyjną, powiązaną z działającą przed wojną Komunistyczną Partią Zachodniej Ukrainy, oraz akcje dywersyjne, w których brała udział lub o których słyszała. Zadania te wypełniała w okresie od 1941 roku, do swojego wyjazdu do Warszawy, który nastąpił na początku 1942 roku.
Test składa się z dwóch części, obejmuje lata 1939-1945, powstał w okresie od 1960 o 1961 w Thonon-les-Bains, we Francji.
Część I
Autorka spisała swoje wspomnienia w 1985 roku w języku angielskim. Tekst otwierają informacje dotyczące oblężenia Warszawy, w tym reakcje ludzi, przewidywania i nastroje panujące wśród warszawiaków. Irena sporo miejsca poświęciła opisowi śmierci jej pierwszego męża, który zmarł w szpitalu jesienią 1939 roku, w wyniku ran odniesionych w kampanii wrześniowej. W dalszej części wspomnień pojawiają się opisy dotyczące wprowadzana antyżydowskich praw i organizacji warszawskiego getta.