Praca przesłana na konkurs historyczno-literacki tygodnika „Stolica” pt. „Warszawa moich wspomnień”. Autorka rozpoczyna relację od opisu świąt Bożego Narodzenia 1938 r., kiedy to miała dwanaście lat. Przedstawia moment odwiedzin kolędników, spośród których jednym był - pochodzący z ubogiej rodziny - kolega autorki z ławki. Dziewczynka wraz z rodzicami zaprasza znajomego do domu na herbatę. Od tego momentu postanawia zawsze pomagać ubogim. Wspomnienie kończy informacja o tym, że dom na ulicy Kawenczyńskiej (pis. oryg.), w którym mieszkała, już nie istnieje.

Zasób składa się z luźnych notatek, wśród których znajdują się fragmenty dziennika, wspomnień i inne notatki oraz szkice oficjalnych listów i wystąpień. Wśród papierów znajduje się pięciostronicowe przemówienie, w którym Bacewicz dziękuję za możliwość zobaczenia Indii i opisuje aktualny stan polskiej kultury muzycznej, podkreślając rolę zespołów ludowych i regionalnych. Autorka charakteryzuje język muzyczny Karola Szymanowskiego i kładzie nacisk na jego związki z folklorem.

Estera Cudzynowska opisuje członków swojej rodziny, podając informacje dotyczące wykonywanych zawodów i stopnia zamożności. Następnie przypomina o likwidacji getta w Działoszycach. Autorka ukrywała się w dziurze wykopanej w ziemi. Jej kryjówka została odkryta, kiedy przebywała na zewnątrz, wtedy zginęła jej matka. Cudzynowska symulowała chorobę psychiczną, starając się przeżyć po tzw. aryjskiej stronie. Udawała, że ma wizje religijne. Ludzie początkowo byli nieufni, ale później jej pomagali. Wiedzieli, że jest Żydówką, jednak uznali jej nawrócenie się – nazywali ją „zwariowaną Esterką”.

Zapiski prowadzone w zeszycie, notatniku i na luźnych kartkach (obok szkiców i rysunków). Dotyczą uczuć religijnych, kwestii etycznych (m.in. samodoskonalenia się: „prawego myślenia”, „prawych uczuć”), spraw związanych ze studiami malarskimi. Autorka analizuje także swoje życie emocjonalne, w notatniku pojawia się postać ukochanego (zamężnego Anglika) z czasów paryskich oraz analizy postaw/myślenia kobiet i mężczyzn. 

Mały kalendarzyk Polskiego Czerwonego Krzyża dla uchodźców na rok 1941. Zawiera różne cytaty czy fragmenty wierszy, np. Juliusza Słowackiego, Cypriana Kamila Norwida, Romana Dmowskiego, Galla Anonima. Są one nadpisywane na teksty znajdujące się w środku. Ponadto kalendarzyk zawiera rozważania religijne, zapiski własne dotyczące miejsc, krajobrazu, pogody, słówka angielskie, zapiski francuskie.

Modlitewnik sporządzony w języku francuskim.

Modlitewnik z poradami, kiedy i gdzie się modlić.

Zbiór różnych dokumentów. Zawiera: list do NN z 26 lutego 1848 r.; akt posłuszeństwa, odwołujący się do oisam [???] z 1842 r.; oświadczenie z 29 lutego 1848 r., dopisane na drukowanej odezwie do Braci Andrzeja Towiańskiego z 1841 r.; nuty i partytury: walc ofiarowany Franciszkowi Malewskiemu z 27 lutego 1833 r., fragment partutury ręką Celiny Szymanowskiej, słowa piosenki ręką Franciszka Malewskiego; notatki.

Zuzanna Gembołyś przygotowując swój zespół regionalny do występów w ramach Tygodni Kultury Beskidzkiej, napisała dwa obrazki sceniczne: Noc Świętojańska  i Śmiergusty. Melodie dołączył Jan Tacina.

Zbiór obejmuje:

1. Godziny i lata. Poezje

(maszynopis i kserokopie wraz ze spisem rzeczy i informacjami o ukazaniu się drukiem części wierszy):