Autorka opisuje burzliwy związek z Józefem Węgrzynem. Chorobliwie zazdrosny partner, dowiedziawszy się, że w Zofii podkochuje się bez wzajemności kolega z teatru, urządził obojgu awanturę, grożąc swojej ukochanej rewolwerem. Po tym zdarzeniu Zofia początkowo była zdecydowana zerwać z Węgrzynem, ale namówiona przez kolegę, Tolka Różyckiego, wybaczyła mu to zajście.

W 1914 r. Zofia Lindorfówna wyjechała na wakacje z rodzicami i babcią do Mławy, a potem na teren Prus – do Ostródy i pobliskiego Lesiaka Ostródzkiego (ówcześnie: Leschaken). Następnie rodzina razem udała się do Gdańska, gdzie zatrzymała się babcia autorki, a ona sama z rodzicami pojechała do Sopotu. Tam dotarły do nich niepokojące wiadomości o sytuacji międzynarodowej. Ze obawy przed rychłym wybuchem wojny postanowili skrócić swój pobyt. Ojciec autorki otrzymał telegram od ciotki, która prosiła, aby przyjechał po nią do Bawarii, gdzie była z córką na kuracji, bała się bowiem wracać sama.

W kolejnych zapiskach, z początku lat 60., Jadwiga Rapacka dużo miejsca poświęca spotkaniom towarzyskim. Utrzymuje kontakty m.in. z Ponsotami, Komierowskimi. Pojawia się też wiele informacji na temat innej jej znajomej, Leszczyńskiej (autorka nie podaje imienia): „L. była córką bardzo zamożnych rodziców – więc wychowana w dostatku i nieznająca liczenia się z groszami. Następnie, mając lat 18, wstąpiła do PPS, należała do bojówki, brała udział w słynnym napadzie na pociąg wiozący kasę rządową i poszukiwana przez policję, zdołała uciec za granicę.

W kolejnym dzienniku z 1944 r. Jadwiga Rapacka opisuje przede wszystkim działania wojenne i wyzwolenie Monako. W związku z kolejnymi sukcesami aliantów rośnie oczekiwanie na oswobodzenie. Pod koniec czerwca pojawia się coraz więcej pozytywnych wieści z frontu: zdobycie Cherbourga, ewakuacja Livorno, rozpoczęcie ofensywy sowieckiej. Jednocześnie docierają informacje o zbrodniach dokonywanych w okupowanej Polsce, które napawają autorkę i jej otoczenie przerażeniem i smutkiem.

Eliza przesyła opłatek. Jej syn Władysław dostał krwotoku. Zygmunt (syn) przebywa w Rzymie, przybył tam też Adam Branicki. „Janicki uszczęśliwony, lata po ruinach”. Marylka (tj. Maria) zdrowa. O Wandzie Borowskiej pisze: „dobra panna, ale raczej Marylka” – dalsza część usunięta, prawdopodobnie w tym miejscu był znaczek. Z wygnania wrócił Stanisław Zamoyski.

Brat Władysław czuje się lepiej. Rózia też zdrowa. Adam Krasiński, syn Władysława, nazywa Marię „ciocia muzycia”. Maria rozpoczęła lekcje angielskiego i malarstwa, ma zamiar uczyć się włoskiego i muzyki, a od „Doktorka” – niemieckiego. W Mentonie przebywa wiele „książątek” i przedstawicieli rodów królewskich. Zapoznała się tu z Marią Gorecką, przebywającą w Mentonie z chorym synkiem. O Goreckiej pisze, że jest to jedyne dziecko Mickiewicza, które „nie podlega pomieszaniu zmysłów”.

Maria Krasińska spodziewa się, że 8 sierpnia będą już w Krzeszowicach. Wymienione towarzystwo polskie w Ems.

List dokończony 19 maja. Przygotowania do wyjazdu i dalszej podróży, kolejne przystanki to Mediolan, Wenecja. Władysław Krasiński ma zawieźć swoje dzieci do Triestu. Następnie z Władysławem mają udać się do Ems. Maria nie wie, kiedy zjadą do Warszawy i do Krasiczyna, pisze też o swoim cierpieniu – enigmatycznie, wkrótce wyjaśni Eufrozynie tę tajemnicę.

Krótka odpowiedź na list Eufrozyny Nowakowskiej, obietnica, że Maria Krasińska napisze dłuższy. Stryj miał atak podagry. Chorują też Eliza i Władysław, choroba Władysława zmartwiła Elizę. Maria czuje się dobrze. Straciła przyjaciela. Zajmuje się nauką i śpiewem.

List niedatowany, niepełny, zaczyna się od trzeciej strony, z dopiskiem Marii Krasińskiej. Wanda Borowska pisze o przyjaźni Marii z Marią Gorecką z Mickiewiczów (o tej relacji pisano w gazetach ze względu na ojców; Raczyńska pomaga Goreckiej finansowo, zapewnia to, na co Gorecka dla szczupłych funduszów nie może sobie pozwolić). Gorecka i Raczyńska były na wieczorze u Deotymy, gdzie Deotyma wygłosiła improwizację o rozmowie Zygmunta Krasińskiego z Adamem Mickiewiczem. Dopisek Marii: przesyła życzenia, wspomina, że jeszcze jako Marylka została oddana do Dobrskiej przez swojego ojca.