Walter, bohater opowiadania, pracuje w zakładzie fryzjerskim i obserwuje klientów. Młode dziewczyny opowiadają o swoich flirtach, starsze panie dzielą się przepisami kulinarnymi. Młody fryzjer woli pracować z mężczyznami, ale dzisiaj został przydzielony do damskiego pokoju. Szczególnie intersują go rozmowy mężczyzn o sporcie. Sam w dzieciństwie grał w piłkę nożną, zrobioną z gałganów, a teraz co poniedziałek czyta wiadomośći sportowe w gazecie. Nie ma jednak czasu na uprawianie sportu, cały dzień spędza w pracy.

W opowiadaniu bohaterka relacjonuje swoją podróż pociągiem do pracy, do Katowic. Hilda zazwyczaj wstaje o godznie piątej, żeby zdążyć na pociąg o 5:51. Do dworca kolejowego ma cztery kilometry. Wagony są przepełnione ludźmi, dlatego też bardzo rzadko udaje się jej usiąść. W Katowicach dziewczyna pracuje w sklepie spożywczym. Bardzo dba o to, żeby podczas podróży nie pobrudzić ubrania, ponieważ jej pracodawca szczególną wagę przykłada do czystości. Dzień pracy trwa kilkanaście godzin. Hilda najgorzej czuje się w kontaktach z klientami, jako że jest małomówna.

Sztuka obyczajowa opowiadająca o wymowniku (rolnik, który przeszedł na emeryturę, przekazawszy gospodarstwo w zamian za dożywotnie utrzymanie). Na trzeciej stronie sztuki autorka zamieściła wykaz osób.

Dwa obrazki sceniczne, przygotowane dla zespołu folklorystycznego przez Zuzannę Gembołyś w ramach Tygodnia Kultury Beskidzkiej, opatrzone zapisami nutowymi sporządzonymi przez Jana Tacinę. Odpisy z rękopisów autorki zawierają dwa obrazki sceniczne: „Szkubaczka” i „Lenobranie”.