Trzeci tom dziennika Alicji Wahl obejmuje okres od lipca 1969 do stycznia 1971 roku. Powstawał przede wszystkim w Warszawie, ale odpowiednie partie dziennika pisane były podczas pobytów w Kazimierzu (lipiec-sierpień 69, grudzień 1969), Zakopanem (kwiecień 1970) i Złotych Piaskach (lipiec 1970).
Drugi tom dziennika Alicji Wahl powstawał w okresie od czerwca 1965 do przełomu lutego i marca 1969. Otwiera go cytat z pism filozoficznych Stanisława Brzozowskiego, poświęcony irracjonalności życia zbiorowego, które nieświadomie współtworzy każdy człowiek. Cytat koresponduje z refleksją zapisaną na kolejnej stronie z okazji wernisażu 17 czerwca 1965 roku: „Cały ten lepki gnój z którego powstałam i w którym obracam się to mój obornik, a że dbają o niego to może kiedyś, coś tam z niego wyrośnie” (sk. 3).
Zapiski Ludmiły Niedbalskiej obejmują okres od 1 stycznia 1979 do końca 1988 r. Podzielone są na kilka części, z zachowaniem ciągłości numeracji stron. Prowadzone skrupulatnie, dość regularnie, zostały spisane językiem poprawnym, prostym, wręcz lakonicznym. Autorka często stosowała równoważniki zdania, unikała metafor i wyrażeń emfatycznych. Pojedyncze wpisy są krótkie, od kilku wersów do połowy strony.
Dziennik Hanny Porembińskiej-Wróblewskiej może być źródłem do badań nad życiem codziennym w okresie okupacji niemieckiej w Warszawie 1939–1945 oraz w okresie powojennym, a także nad historią młodości. Autorka koncentrowała się na opisie swojej codzienności, dużo uwagi poświęcała kwestiom życia religijnego, wiary oraz własnych uczuć. Rozpoczęła pisanie dziennika w 1941 roku, kiedy po wysiedleniu z Płocka (jesienią 1939 r.) mieszkała z matką w Warszawie. Uczyła się wtedy w Prywatnej Szkole Sióstr Nazaretanek, gdzie ukończyła nielegalną szkołę średnią i zdała najpierw małą, potem dużą maturę.
Druga część pamiętnika Marii z Paygertów Bobrzyńskiej Życie zmiennym jest rozpoczyna się w marcu 1919 r., w momencie przeprowadzki autorki wspomnień i jej syna z Krakowa do Warszawy. W stolicy jej mąż Jan Bobrzyński otrzymał stanowisko w Ministerstwie Przemysłu i Handlu i stąd decyzja o wyjeździe z ulubionego Krakowa. Chronologicznie pamiętnik obejmuje okres między dwiema wojnami, koncentrując się na problemach polityczno-społecznych, gospodarczych i ekonomicznych niepodległej Polski, jak i sprawach osobistych (rodzinnych i towarzyskich).
Wspomnienie dotyczy okresu dorastania autorki podpisującej się pseudonimem „Yol” – zaczyna się w dniu jej szesnastych urodzin w październiku 1975 r., a kończy informacją o pozostaniu we Francji na wieść o wprowadzeniu stanu wojennego – w tym czasie była już absolwentką studiów wyższych. Obok opisu wydarzeń autorka odnotowuje swoje stany emocjonalne, rejestruje także nastroje zbiorowe. Dużo miejsca poświęca kwestiom własnego rozwoju intelektualnego i duchowego. Przyznaje się do religijności, a istnienie Boga jest dla niej pewne.
Podzielony na dwie części pamiętnik Hali (Haliny) jest zapisem jej dwóch podróży do Polski, za każdym razem w ważnych sprawach rodzinnych. Autorka opisuje Polskę z podwójnej perspektywy: tęskniącej do ojczyzny emigrantki i obywatelki Stanów Zjednoczonych, pewnej swojej wartości i przekonanej o wyższości cywilizacyjnej nowego kraju. Hala jest powojenną emigrantką. Przeżyła wysiedlenie z Warszawy po powstaniu warszawskim, wywózkę do pracy przymusowej, pobyt w obozie dla dipisów (displaced persons).
Dziennik Elżbiety Gogolewskiej, mieszkającej w Warszawie młodej nauczycielki języka angielskiego, to zapis życia codziennego w warunkach postępującego kryzysu gospodarczego i gwałtownych zmian politycznych w okresie 1980–1981. Autorka relacjonuje wydarzenia, których była świadkinią oraz te, o których wiedzę czerpała z mediów. Sytuację społeczno-polityczną poddaje refleksji, dokumentuje nastroje i emocje własne oraz zbiorowe.
Wspomnienie w całości dotyczy okresu po wprowadzeniu stanu wojennego (od 20 grudnia 1981 r. do 24 października 1982 r.). Napisane zostało celowo, jako relacja dokumentarna, z niewielkiej perspektywy czasowej. 24 grudnia 1981 r. autorka zanotowała: „Od kilu dni myślę o zapisaniu wrażeń z tamtej niedzieli. Jak to było?” (s. 1). Autorka zrelacjonowała przebieg wydarzeń: wprowadzenie stanu wojennego i przemówienie gen. Wojciecha Jaruzelskiego, powstanie Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego (WRON), kolejne wizyty dyplomatyczne premiera Mieczysława F. Rakowskiego.
Rękopiśmienny pamiętnik zatytułowany „Oczekiwanie” obejmuje okres ponad roku: od sierpnia 1980 do września 1981. Został spisany i wysłany na konkurs na pamiętnik z ostatnich siedmiu lat w Polsce, ogłoszony wspólnie przez Rozgłośnię Polską Radia Wolna Europa i redakcję paryskiej „Kultury” we wrześniu 1982 r. Tekst ułożony jest w porządku chronologicznym, chociaż brakuje datacji zapisków.