Wspomnienie Marii Siniarskiej dotyczące strajku robotników na Wybrzeżu w sierpniu 1980 r. Autorka opisuje swój urlop w Stegnach Gdańskich, kiedy stała się mimowolną obserwatorką sierpniowych wydarzeń. Siniarska wspomina m. in. blokadę informacyjną Wybrzeża, zmianę nastrojów społecznych wraz z rozwojem strajku. Zapiski są przy okazji portretem trójmiejskiej codzienności ze strajkiem w tle, autorka przytacza zasłyszane rozmowy i porusza następujące kwestie: m. in. trudności w zaopatrzeniu, , paraliż komunikacyjny, olbrzymie kolejki.

Fragmenty dziennika Anny Powagi dotyczące wydarzeń sierpniowych zawierają zapiski z  15 sierpnia 1980 r. i 17 stycznia 1981 r. Każdorazowo wydarzenia ze świata zewnętrznego są punktem wyjścia do luźnych, filozoficznych rozważań autorki m. in. na temat przyczyn sierpniowego zrywu społecznego. W pracy autorka cytuje m. in. K. Marksa i J. Woronieckiego.

Autorka wspomina okoliczności, w jakich przypadkiem dowiedziała się o strajku, wystąpienia byłego i ówczesnego premiera: Babiucha i Gierka oraz emocje towarzyszące jej podczas dni strajkowych: rosnący pesymizm, niepokój oraz ulgę i radość po zawarciu porozumień.

Gorzkie refleksje anonimowej autorki, piszącej pod pseudonimem „Pesymistka”, odnośnie braku jedności w społeczeństwie w kontekście wydarzeń sierpniowych. Autorka wskazuje na istniejące podziały, brak zaangażowania inteligencji – często przeciwnej strajkującym. Smutne konstatacje Pesymistki pogłębia atmosfera zastraszenia w jej własnym zakładzie pracy, dziwna obojętność ciężko pracujących w paczkarni robotnic z jej zakładu (gdzie autorka jest referentką) oraz zasłyszane rozmowy i opinie znajomych.

Wspomnienia dotyczące wydarzeń sierpniowych spisane przez Halinę Karnicką-Pawłowską, która przypadkowo była w Trójmieście, kiedy rozpoczął się strajk. Autorka ciekawie i barwnie spisała swoje emocje, refleksje i obserwacje z tamtych dni, wspominając m. in. nastroje panujące na ulicy wśród mieszkańców, reakcję władz, organizację strajkujących i niezwykłe zdyscyplinowanie społeczeństwa w  tych dniach –  H.K-P. podaje np., że ze sklepów usunięto wszelki alkohol, aby uniemożliwić ewentualne ekscesy. Praca zawiera również wiele ciekawych szczegółów dotyczących samego strajku (np.

Krótkie wspomnienie Reginy Orłowskiej-Kuleszy dotyczące wydarzeń sierpniowych, które z uwagą obserwowała wraz z rodziną w domu, na łomżyńskiej wsi. Autorka wspomina wspólne przeżywanie protestów, towarzyszące im emocje: obawy, nadzieje oraz m.in. podniosłą atmosferę i wielką radość w ostatnim dniu strajku.

Luźne, miejscami pełne gniewu zapiski Zofii Olewniczak, rencistki, w których zawarła swoje krytyczne przemyślenia dotyczące strajków robotniczych. Impulsem do ich napisania były wydarzenia sierpniowe, które przywołały wspomnienia z dzieciństwa autorki – jej ojciec był aktywnym działaczem PPS, za udział w strajkach dwukrotnie trafił do więzienia, czego konsekwencje (głód i nędzę) odczuła cała rodzina. Autorka odniosła się m.in. do kwestii postulatu wolnych sobót, postaw Polaków i społecznych konsekwencji strajku.

Wspomnienia Anieli Moroz ze strajków we Wrocławiu w sierpniu 1980 r. W emocjonalnych zapiskach, w podniosłym tonie autorka wyraziła swój podziw dla strajkujących i całego narodu polskiego.

Refleksje Elżbiety Matuszewskiej na temat życia w PRL na tle wydarzeń sierpniowych. Masowe strajki robotnicze skłoniły autorkę do podzielenia się swoimi gorzkimi przemyśleniami odnośnie do ówczesnej sytuacji w kraju, pogardy partii dla społeczeństwa, panujących nierówności i niesprawiedliwości społecznej. Autorka wyraziła swoje przekonanie, że ruch solidarnościowy zmieni na lepsze przyszłość zwykłych Polek i Polaków.

W krótkim wspomnieniu Sierpnia ‘80 Elżbieta Lis opisała dwa wydarzenia (z 17 i 20 sierpnia 1980 r.), które najmocniej zapadły jej w pamięć z powodu towarzyszących im ogromnych emocji. Były to: widok strajkujących robotników, widzianych z okna kolejki elektrycznej oraz wspomnienie dzieci, które w dzień strajku nie poszły do szkoły i bawiły się w wojnę.