Historia Julii i Bronisława Kowalczyków spisana przez Julię Kowalczyk – prawnuczkę bohaterów. Praca składa się z ośmiu ponumerowanych i osobno zatytułowanych części tematycznych, dziewiątą stanowi krótkie zakończenie. Autorka odtwarza losy przodków, posiłkując się ocalałymi dokumentami oraz wspomnieniami bliskich i ukazuje kolejne wydarzenia z życia pradziadków: wspólne budowanie rodziny młodych małżonków w Kopyczyńcach, lata wojny i odnajdywanie się na nowo w obcym mieście po przymusowym przesiedleniu. Kowalczyk opisuje ścieżkę zawodową pradziadka (wykonywał różne zawody, był m.in.

Podczas wydarzeń sierpniowych Ciesielczuk, nauczycielka z Gorzowa Wielkopolskiego, była w Gdańsku z wizytą u córki. Autorka przywołała obraz wyciszonego, poważnego miasta i jego mieszkańców – zaniepokojonych i dziwnie spokojnych – oraz widok stoczni z okien pociągu, którym wracała do domu. Pobyt na Wybrzeżu stał się dla Ciesielczuk także pretekstem do wspomnień z okresu młodości spędzonej w Wolnym Mieście Gdańsku, gdzie uczęszczała do Polskiej Wyższej Szkoły Handlowej.

Wspomnienie nawiązujące do wydarzeń sierpniowych, w których sporo miejsca zajmują osobiste zapiski dotyczące pracy autorki. Aleksandra Chomicka opisała m.in. nieprawidłowości, złe warunki i stosunek przełożonych do pracowników w swoim zakładzie pracy (Zakłady Zieleni Miejskiej). Autorka wspomniała także o wydarzeniach ze swojej przeszłości i opisała sytuację w mieście podczas protestów, kiedy nie działała łączność i komunikacja.

Krystyny Anuszewskiej opisała m.in. atmosferę panującą w jej zakładzie podczas strajków, przytoczyła część postulatów załóg strajkujących w Ciechanowie oraz tekst swoich dwóch wierszy. Po wydarzeniach sierpniowych Anuszewska, która pracowała jako kasjerka w Okręgowym Przedsiębiorstwie Surowców Wtórnych w Oddziale Skupu i Przerobu w Ciechanowie, napisała do kierownictwa list z propozycjami zmian niekorzystnej sytuacji w zakładzie, za co później była szykanowana.

Autorka – podpisana jako Anna M. z Olsztyna – spisała swoje wrażenia z kilku dni sierpniowych (28–31 sierpnia 1980 r.), kiedy wraz z córką chodziła pod gdańską stocznię, by wyrazić poparcie dla strajkujących. W osobistych zapiskach autorka wspomina niezwykłe poczucie jedności, solidarności i dumy, które wówczas odczuwała oraz wspaniałą atmosferę panującą po ogłoszeniu porozumień. W treści dokumentu znalazły się również szczegóły opisujące sytuację pod stocznią i wyjście stoczniowców.

Fragment dziennika Krystyny Bednarczyk prowadzonego w sierpniu 1980 r. dotyczące wydarzeń podczas fali sierpniowych strajków. Dokument zawiera osobiste zapiski autorki z 19, 25, 27, 29-31 sierpnia, w których komentuje ówczesną rzeczywistość polityczną, wyraża swoje wątpliwości i nadzieje.

Refleksja anonimowej autorki piszącej pod pseudonimem „Diana” na temat wydarzeń sierpniowych i przyszłości narodu polskiego. W przesiąkniętej religijnymi odniesieniami króciutkiej impresji autorka wyraża swoje niepokoje w związku z zaistniałą sytuacją społeczno-polityczną i przepowiada nieuniknioną wojnę z kosmitami, czyli z diabłem.

Dzień z wydarzeń sierpniowych na Wybrzeżu w 1980 r. oczami Elżbiety Czajki, wówczas dwudziestosześciolatki. Autorka szczegółowo opisała 18 sierpnia, dzień, w którym świadomie włączyła się w strajk robotników, dzięki czemu poczuła swoją sprawczość i wartość. Czajka wspomniała o atmosferze wśród strajkujących w jej zakładzie pracy, przemówieniu Lecha Wałęsy oraz własnym zaangażowaniu.

Wspomnienie sierpnia 1980 r., w którym na tle refleksji dotyczących strajków autorka upamiętnia swojego niedawno zmarłego męża. Bronisława Drozd w luźnych i chwilami bardzo emocjonalnych zapiskach porusza bardzo różne wątki, m.in. chorobę męża, pobyt w szpitalu, wspólną przeszłość i wydarzenia sierpniowe, które obojgu pozwoliły oderwać się od trudnych tematów i skupić na przyszłości.

Osobiste refleksje natury ogólnej dotyczące wydarzeń sierpniowych. W zwięzłych zapiskach Genowefa Snopkowska dzieli się spostrzeżeniami m. in. w temacie miłości do ojczyzny (ojczyzna zawsze pisana dużą literą), kondycji młodzieży (beztroskiej i rozpitej) oraz silnymi emocjami towarzyszącymi jej podczas strajków robotniczych.