Teczka zawiera opowiadania „Romans oświęcimski”, „A było ich tylko z milinów zagubionych dwoje”, „Na ile ocenił SS-man życie moje” i „Mała płaska”. Pierwszy z tekstów opowiada o związku Mali Zimetbaum z Edwardem Glińskim. Pozostałe dotyczą Autorki oraz osób, z którymi stykała się w obozie.

Historie zbeletryzowane, nie stanowią źródła faktograficznego, przedstawiają za to realia obozowe. Teksty pisane pod wpływem przeżyć w obozie i obserwacji obozowej codzienności.

Wiersz autorstwa Zofii Zawiszanki ku czci Wandy Gertz „Kazika”, jej przyjaciółki z czasów służby w Ochotniczej Legii Kobiet. Podmiot liryczny utworu z zachwytem opowiada o przyjęciu przez Gertz męskiej tożsamości na czas walk, mówi o „Rycerce-dziewczynie”, w której osobie stapiają się „męski honor żołnierza i godność dziewicy”. Wiersz składa się z trzech strof czterowersowych i posiada rymy krzyżowe.

W teczce osobowej Jadwigi Barthel de Weydenthal znajdują się trzy opowiadania datowane na 1945 r. i traktujące o czasie II wojny światowej: Okno, które już nie istnieje (4 s. maszynopisu), Dziwne lato (5 s.) oraz Konik polny (2 s.). Okno, które już nie istnieje przywołuje czas okupacji, który autorka spędziła wraz z synami swojego brata Jerzego w mieszkaniu na Mokotowie aż do „wsypy”, która zmusiła ją do wyprowadzki. Dziwne lato opowiada o ostatnim lecie przed powstaniem warszawskim.

Wiersz napisany na dzień imienin przyjaciółki autorki, doktor Zofii Franio, datowany na 15 maja 1970 r. Składa się z czterech czterowersowych strof. Utrzymany w patriotycznym tonie, mówi o życiu i zasługach Zofii Franio jako lekarki i działaczki wojskowej.
 

Mały kalendarzyk Polskiego Czerwonego Krzyża dla uchodźców na rok 1941. Zawiera różne cytaty czy fragmenty wierszy, np. Juliusza Słowackiego, Cypriana Kamila Norwida, Romana Dmowskiego, Galla Anonima. Są one nadpisywane na teksty znajdujące się w środku. Ponadto kalendarzyk zawiera rozważania religijne, zapiski własne dotyczące miejsc, krajobrazu, pogody, słówka angielskie, zapiski francuskie.

Zbiór różnych dokumentów. Zawiera: list do NN z 26 lutego 1848 r.; akt posłuszeństwa, odwołujący się do oisam [???] z 1842 r.; oświadczenie z 29 lutego 1848 r., dopisane na drukowanej odezwie do Braci Andrzeja Towiańskiego z 1841 r.; nuty i partytury: walc ofiarowany Franciszkowi Malewskiemu z 27 lutego 1833 r., fragment partutury ręką Celiny Szymanowskiej, słowa piosenki ręką Franciszka Malewskiego; notatki.

Tekst jest opowiadaniem napisanym na podstawie opowiadania Lejby Szarakana (urodzonego w Łodzi w roku 1905).

Kopia maszynowa utworu Babcia nie lubi aut z poprawkami rękopiśmiennymi autorstwa Heleny Moskwianki-Fikowej, podpisana Helena Moskwianka.

Droga Milczenia (ćwiczenie) autostwa Adele Curtis w tłumaczeniu Elżbiety Ustach na język polski.

List polskiej aktorki, Ireny Solskiej, do Stefana Krzywoszewskiego prawdopodobnie z 1910 r. Autorka pisze o swoich emocjach i wrażeniach z własnych występów gościnnych w teatrze w Zagrzebiu. Wyraża swoje pozytywne zdanie o tamtejszym teatrze: „Teatr śliczny. Artyści doskonali. Publiczność cudowna. Warto u nich wystawiać i grać” (k. 1v). W liście dziękuje za wydrukowanie artykułu omawiającego jej gościnne występy w Zagrzebiu w tygodniku „Świat”, redagowanym przez Stefana Krzywoszewskiego.