Kolekcja listów do Żanny Kormanowej, głównie w sprawach służbowych.

8.12.1956 r. / Łódź – List dotyczący przyjazdu Kormanowej na Uniwersytet Łódzki. Autorka cieszy się, że profesor zechciała osobiście omówić z nimi ich partie podręcznika. Oczekują jej w Instytucie Historycznym, 13. grudnia.

Zbiór kartek i listów do Żanny Kormanowej. Korespondencja rozproszona jest w dwóch różnych teczkach.

Autorka przesyła stenogram referatu Kormanowej z prośbą o ewentualne poprawki i przesłanie go z powrotem do sekretariatu Wydziału Historii Partii. Przekazuje także prośbę od doktor Heleny Rzadkowskiej z Krakowa, która pisała książkę poświęconą ruchowi kobiecemu w Polsce i chciałaby się spotkać z Kormanową, aby porozmawiać o proletariackim ruchu kobiecym.

List do Żanny Kormanowej. Autorka obawia się, że ten list nie zastanie Kormanowej już w Warszawie, bo miała wyjechać do Moskwy. Żałuje, gdyż poprosiłaby ją o kilka książek. Dziękuje Kormanowej za okazane zainteresowanie. Ostatnio nie czuje się dobrze, odnowiła się stara choroba (TBC). Przyczyniły się do tego ataki na jej osobę na Zjeździe Kompozytorów (głównie Sokorskiego) i potem w prasie. Bardzo się tym denerwowała i organizm zareagował. Była potem 3 tygodnie w Niemczech, a następnie na leczeniu, ale natychmiast po powrocie zapadła na zapalenie opłucnej.

List Żanny Kormanowej do profesora, którego nazwisko nie jest podane. Kormanowa dziękuje za jego list i gotowość pomocy przy opracowywaniu tomu trzeciego „Historii Polski”. Z odpowiedzią czekała na powrót doc. W. Najdus, redaktorki części tomu 1900-1918. Po konsultacji z nią oraz z upoważnienia dyrekcji Instytutu, ponawia prośbę o jak najaktywniejszy udział w dyskusji nad makietą, która odbędzie się 21.05.

List do Zofii Kubarowej w sprawie podręcznika Kosmińskiego. Autorka pisze, że przejrzała wydanie z 1949 r. i stwierdziła, że partie dotyczące Polski są całkowicie przebudowane i zmienione. Tu podaje strony, na których pojawiają się poszczególne wzmianki o Polsce. Nowa redakcja nie budzi zatem żadnych poważniejszych zastrzeżeń i jej zdaniem można, a nawet należy go tłumaczyć jak najprędzej.

List Żanny Kormanowej do prof. Henryka Bednarskiego, Sekretarza KC PZPR, napisany w związku z wycofaniem się tow. Ryszarda Gradowskiego ze składu Komitetu Redakcyjnego Słownika Biograficznego Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego. Odpis swego listu do Kormanowej, zawierającego rezygnację z tej funkcji, Gradowski skierował do sekretarza Bednarskiego. Kormanowa poczuła się zatem w obowiązku wyjaśnić mu tło tej sprawy.

Listy do Żanny Kormanowej napisane w marcu 1949 r. Autorka pisze do Kormanowej, żeby umówić się z nią na egzamin, który ma u niej zdawać. Jest ostatnio bardzo zajęta i trudno znaleźć odpowiedni termin. Zmuszona jest go przesuwać. Musi jeszcze napisać wykłady, które ma wygłosić w Bułgarii, artykuły o Chopinie (w ujęciu marksistowskim) w związku z Rokiem Chopinowskim. A do tego dochodzą jeszcze ważne spotkania w Komisji Ocen w Ministerstwie Oświaty, w biurze studiów Kancelarii Cywilnej Prezydenta, w ambasadzie bułgarskiej.

List do Żanny Kormanowej. Autorka pisze w sprawie konferencji, którą organizuje Kormanowa. Wysyła jej poprawiony tekst. Chciała zrobić jeszcze syntezę związków zawodowych i zakładów pracy w obszarze edukacji zawodowej, ale miała trudności z dotarciem do materiałów. Zrobi ją później, już poza publikacją materiałów z konferencji. Ona i jej zespół chętnie włączy się w przygotowanie następnej konferencji, bo kochają Warszawę i Kormanową. Ostatnio zainstalowano jej telefon i prosi Kormanową, żeby dzwoniła do niej w każdej potrzebie duchowej (jest przecież psychologiem) i materialnej.

Zbiór lietów i kartek do Żanny Kormanowej.

21.12.1949 r. –  Kartka z życzeniami noworocznymi.

31.03.1950 r. –List w sprawie kolokwium, które odbędzie się w sali Senatu. Niestety nie udało jej się nic wywalczyć u dziekana, który oznajmił, że Rada Wydziałowa musi być obecna w komplecie. Podał jej zagadnienia, które go interesują (dot. rad PPS-u i KPRP). Kolokwium ma trwać 45 min. i wszyscy profesorowie mają prawo zadawać pytania.

18.04.1950 r. – Autorka przeprasza, że się nie zgłosiła. Pyta Kormanową, kiedy może się spotkać.