List Żanny Kormanowej do prof. Henryka Bednarskiego, Sekretarza KC PZPR, napisany w związku z wycofaniem się tow. Ryszarda Gradowskiego ze składu Komitetu Redakcyjnego Słownika Biograficznego Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego. Odpis swego listu do Kormanowej, zawierającego rezygnację z tej funkcji, Gradowski skierował do sekretarza Bednarskiego. Kormanowa poczuła się zatem w obowiązku wyjaśnić mu tło tej sprawy.

Listy do Żanny Kormanowej napisane w marcu 1949 r. Autorka pisze do Kormanowej, żeby umówić się z nią na egzamin, który ma u niej zdawać. Jest ostatnio bardzo zajęta i trudno znaleźć odpowiedni termin. Zmuszona jest go przesuwać. Musi jeszcze napisać wykłady, które ma wygłosić w Bułgarii, artykuły o Chopinie (w ujęciu marksistowskim) w związku z Rokiem Chopinowskim. A do tego dochodzą jeszcze ważne spotkania w Komisji Ocen w Ministerstwie Oświaty, w biurze studiów Kancelarii Cywilnej Prezydenta, w ambasadzie bułgarskiej.

List do Żanny Kormanowej. Autorka pisze w sprawie konferencji, którą organizuje Kormanowa. Wysyła jej poprawiony tekst. Chciała zrobić jeszcze syntezę związków zawodowych i zakładów pracy w obszarze edukacji zawodowej, ale miała trudności z dotarciem do materiałów. Zrobi ją później, już poza publikacją materiałów z konferencji. Ona i jej zespół chętnie włączy się w przygotowanie następnej konferencji, bo kochają Warszawę i Kormanową. Ostatnio zainstalowano jej telefon i prosi Kormanową, żeby dzwoniła do niej w każdej potrzebie duchowej (jest przecież psychologiem) i materialnej.

Zbiór lietów i kartek do Żanny Kormanowej.

21.12.1949 r. –  Kartka z życzeniami noworocznymi.

31.03.1950 r. –List w sprawie kolokwium, które odbędzie się w sali Senatu. Niestety nie udało jej się nic wywalczyć u dziekana, który oznajmił, że Rada Wydziałowa musi być obecna w komplecie. Podał jej zagadnienia, które go interesują (dot. rad PPS-u i KPRP). Kolokwium ma trwać 45 min. i wszyscy profesorowie mają prawo zadawać pytania.

18.04.1950 r. – Autorka przeprasza, że się nie zgłosiła. Pyta Kormanową, kiedy może się spotkać.

Zbiór listów do Żanny Kormanowej.

1.04.1949 r. - Autorka wysyła Kormanowej do oceny rozdział Kośmińskiego. Tłumaczenia w Moskwie nie odnaleziono i w związku z tym chce prosić Kormanową o pomoc, bo ich Wydział Techniczny nie ze wszystkimi odnośnikami sobie daje radę.

11.05.1949 r. / Warszawa – List. Autorka ma prośbę, aby sformułować w sprawie Kośmińskiego notę dyplomatyczną do Mieżdunarodnej Knigi – chodzi o opuszczenie zakwestionowanego przez Kormanową rozdziału.

Kolekcja listów do Żanny Kormanowej.

5 marca 1953 r., Warszawa, autorka podziękowała Kormanowej za okazaną troskę. Od tygodnia leżała chora w łóżku, brakowało jej Instytutu. W tym czasie uczyła się i czytała, m.in. Kapitał Karola Marksa. Miała nadzieję, że za kilka dni wróci. List zakończyła życzeniem powrotu do zdrowia dla Józefa Stalina.

Kolekcja listów i kartek do Żanny Kormanowej pisanych z Tokio, gdzie autorka wraz z mężem przebywają  na placówce. Listy zawierają niezwykle ciekawe obserwacje z dalekiego kraju. Autorka pisze o sprawach, które ją szczególnie poruszają, zarówno z życia codziennego, jak i publicznego, a także o tamtejszych zwyczajach i zachowaniach ludzi.

Odpowiedź do dr. Dawsona z Kanady na jego list z 5.09.1948 r., pisana przez Kormanową jeszcze z Ministerstwa Oświaty. Autorka porusza tu sprawy ministerialne, o których pisał pan doktor (m.in. o darach dla polskiej nauki). Zmartwiła ją choroba prof. Infelda, który miał być jesienią w Warszawie. Jego oferta 10 stypendiów w Toronto jest bardzo cenna, choć mogą być pewne problemy z dewizami.  Następnie Kormanowa prosi o przysłanie artykułu o szkolnictwie kanadyjskim, który zostanie zamieszczony w „Nowej Szkole”.

Zbiór listów i kartek do Żanny Kormanowej.

3.07.1965 r. - Autorka w połowie lipca zaczyna pracę w Muzeum Ruchu Robotniczego w Białymstoku. Bardzo się cieszy, że dostała tę pracę, bo to jedyny etat w Białymstoku, gdzie będzie mogła utrwalać i pogłębiać studia historyczne. Prosi panią profesor o podpisanie załączonego zaświadczenia i pyta, czy może przyjechać 10.07 do Warszawy, by odebrać swoją pracę magisterską.

Autorka dziękowała za kartkę i za zainteresowanie sprawami jej rodziny. Przepraszała za opóźnienie, ale nie mogła wcześniej przesłać materiałów, z powodu nieobecności działaczy partyjnych, którzy mieli je zweryfikować. Dołączyła do listów nieautoryzowane maszynopisy wspomnień Zbigniewa Mierzwińskiego i Janusza Sidorka. Wspomnienie Jana Andrysiaka, dotyczące walk powstańczych na Żoliborzu, nie pokrywały się z wersją referatu wygłoszonego na sesji poświęconej dwudziestopięcioleciu Polskiej Partii Robotniczej, a niektóre fragmenty wspomnień E.