Życiorysy własne

Pisane w różnych celach zawodowych i prywatnych życiorysy własne. Najbardziej rozbudowany pochodzi z października 1978 roku i zawiera szczegółowy opis dzieciństwa spędzonego w Kursku i pierwszych etapów edukacji. Dłuska pisze w nim o społeczności Polaków Kursku, o Kościele Polskim, swoim chrzcie i kultywowaniu polskości wśród wschodnich emigrantów. Wspomina także rok szkolny 1911/12 spędzony w tzw. „szkole na Wiejskiej”, pensji dla dziewcząt prowadzonej przez Jadwigę Kowalczykównę i Jadwigę Jawurkównę. Następnie omawia pierwsze lata rozpoczętych w Krakowie studiów polonistycznych, stypendia zagraniczne i okres pierwszych publikacji naukowych. Ostatni stosunkowo szczegółowo podany epizod to czas II wojny światowej spędzony z początku we Lwowie, następnie w majątku ziemiańskim rodziny Jabłońskich w Usarzowie, a zakończony w Lublinie objęciem stanowiska na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Życiorys zamyka spis otrzymanych nagród i wyróżnień naukowo-literackich. Zamykające zdanie (a także znajdujące się w tej samej teczce rękopiśmienne „Uzupełnienie do życiorysu” z grudnia 1978 r.): „Na tym kończę niniejszy mój „Życiorys” – gdyby jednak okazał się niewystarczający – służę wszystkim, co sama wiem o sobie, czy to na życzenie Przewielebnej Matki Generalnej czy Sióstr” wskazuje, że życiorys mógł towarzyszyć ponownie podjętej próbie wstąpienia do klasztoru. „Uzupełnienie” stanowi krótki opis z późnego bierzmowania, którego udzielał kard. Stefan Wyszyński w Warszawie „nie wcześniej niż w r. 1949, nie później niż w 1952 r.”, a świadkowała mu siostra Katarzyna z Lasek, czyli Zofia Steinberg, przyjaciółka Dłuskiej jeszcze z czasów dzieciństwa. Pozostałe życiorysy z lat 1946, 1950, 1955 i 1976 nie zawierają tak szczegółowych opisów biograficznych, skupiając się na przebiegu kariery naukowej i wyliczeniu ogłoszonych drukiem publikacji. Wyjątkiem jest ostatni przekaz w teczce: jedyny życiorys, którego materialność może wskazywać na czas powstania przed II wojną światową, najwyraźniej niekompletny, spisany w formie rękopiśmiennej po rosyjsku (z odręcznym tłumaczeniem u dołu).