publikacje

Wróć do listy

Pamiętnik 19.01.1919–28.07.1919

Dziennik spisany w specjalnie przeznaczonym do tego celu zeszycie Pele-Mele (wydanym w Krakowie w 1902 r.), opatrzonym przez wydawcę pytaniami, na które właściciel powinien sobie odpowiedzieć. Kolejność pytań wyznacza tematy i nurt opowieści Marii Tycówny. Nie zawsze odpowiedź pochodzi z jednego dnia, często zdarza się, że jest ona uzupełniana po kilku miesiącach lub nawet latach. Każdy nowy dopisek został opatrzony stosowną datą na marginesie. O samej sobie autorka pisze więc w następujący sposób: „[…] we mnie siedzi dwóch ludzi. Jeden gwałtowny, serdeczny, dobry, zapalony, fantasta, śmiejący się do życia, do czynu, do pracy, czasem smutny, rozczarowany, bo kocha ludzi i chciałby ich dobra. Drugi smutny, zniechęcony, przygnębiony, częsty gorzki, szyderski, złośliwy, zimny krytykujący” (s. 17). Z odpowiedzi na kolejne pytania można dowiedzieć się m.in. tego, że diarystka wierzy w siłę sugestii: „[...] jest rzeczą pewną, że ludzie mają tajemny, i to bardzo silny wpływ na innych ludzi” (s. 9); nie wierzy w stałość miłości (w przeciwieństwie do przyjaźni, która może być wieczna – nawet pomiędzy kobietą a mężczyzną, pod warunkiem jednak, że czytają właściwe książki, gwarantujące rozwój umysłowy i emocjonalny); gardzi malarzami, którzy na swoich obrazach przedstawiają naturę, uwielbia natomiast Jana Matejkę i innych artystów, u których widać „geniusz w każdym ruchu” (s. 22); uważa, że problem emancypacji kobiet jest w 1919 r. już rzeczą przebrzmiałą: „[...] kwestia ta, tak modna do niedawnego czasu, dziś właściwie przestała istnieć, odkąd kobiety dostały wszędzie równouprawnienie. Wojna światowa, wywracająca i przynosząca dużo rzeczy, bez kwestii przyznała kobiecie równouprawnienie – polityczne przynajmniej, czy też prawne; tego nie wiem; równouprawnienie, o które sufrażystki tak zacięcie, a bezskutecznie walczyły. Ale kobieta w tej wojnie okazała się tak dzielną na wszystkich stanowiskach zajętych dotąd przez mężczyzn, że bez słowa uznano jej prawa” (s. 5).; że ideałem autorki jest wielka, silna i sprawnie zarządzana Polska; że spośród wszystkich poetów i pisarzy najbardziej zachwycają ją Adam Asnyk i Juliusz Słowacki oraz że nie boi się staropanieństwa (a nawet trochę chyba go pragnie, bo łączy je z wieloletnią nauką i dobrze płatną pracą).

Autor/Autorka: 
Miejsce powstania: 
Poznań
Opis fizyczny: 
26 k. ; 22 cm.
Postać: 
luźne kartki
Technika zapisu: 
druk
rękopis
Język: 
Polski
Miejsce przechowywania: 
Dostępność: 
dostępny do celów badawczych
Data powstania: 
Od 1919 do 1921
Stan zachowania: 
dobry
Sygnatura: 
1910
Uwagi: 
Pamiętnik prowadzony czarnym i niebieskim atramentem. Brzegi kart pozłacane. Niektóre karty luźne.
Słowo kluczowe 1: 
Słowo kluczowe 2: 
Słowo kluczowe 3: 
Główne tematy: 
charakter, życie osobiste, autoanaliza, diarystyka panieńska, dziennik dziewczęcy, poglądy na emancypację kobiet, równouprawnienie kobiet w 1918 r., lektury w dzienniku osobistymi, introspekcja, stosunek wobec sztuk pięknych
Nazwa geograficzna - słowo kluczowe: 
Zakres chronologiczny: 
Od 1919 do 1921
Nośnik informacji: 
papier
Gatunek: 
dziennik/diariusz/zapiski osobiste