Dzienniki 1836–1876

Spuścizna autobiograficzna Kamili Bystrzonowskiej nie stanowi jednorodnej całości, nie jest to również pełen zbiór diarystycznych zapisków autorki. W ośmiu zachowanych zeszytach znajdują się dzienne notatki z kilku okresów: od 29 września 1836 r. do 15 września 1837 r., od 25 czerwca 1844 r. do 3 września 1845 r. i od 1 stycznia 1867 r. do 14 czerwca 1868 r. Zeszyty szósty, siódmy i ósmy zawierają zapiski i rozmyślania o charakterze religijnym, m.in. notatki z rekolekcji księdza Etienne wygłoszonych w 1862 r., wypisy z książek, np. L’homme religieux. Notatki z lat 1844–1845 dotyczą podróży Bystrzonowskiej i jej pobytu w Dreźnie, Lipsku, Frankfurcie, Metz, Châlons i Paryżu, gdzie ostatecznie osiadła i gdzie przebywał jej brat, Ludwik Bystrzonowski, znany działacz środowiska Wielkiej Emigracji. Autorka zamieszcza w swoim notatniku obszerne i szczegółowe opisy odwiedzanych miejsc i zabytków, osób spotkanych podczas podróży i zajęć w Dreźnie, gdzie mieszkała przez kilka miesięcy. Tuż po przybyciu do Paryża zaczęła intensywne zwiedzanie miasta –jak notatki z wcześniejszych miesięcy, tak i zapiski z początku jej pobytu we francuskiej stolicy przybierają formę typowego dziennika podróży, gdzie diarystka opisuje poszczególne punkty swoich spacerów po mieście (m.in. Boulevard des Italiens, kościół św. Magdaleny, Luwr, Łuk Triumfalny). Obszerne zapiski z lat 1867–1868, sporządzane z dużą szczegółowością, ale pozbawione intymnych wątków, pozwalają na dokładne odtworzenie codziennych zajęć autorki (przynajmniej raz dziennie msza w jednym z paryskich kościołów, wizyty, działalność dobroczynna), a także dają obraz jej rozległych kontaktów towarzyskich ze środowiskami francuskimi i polskimi, w tym z kręgiem osób przynależących do Hotelu Lambert (są to m.in. ksiądz Aleksander Jełowicki, Izabela Działyńska, Anna Czartoryska, Anna Sapieżyna, Marcelina Czartoryska, Jadwiga Zamoyska).