Dziennik: 10.1894–2.1897

Zeszyt z datowanymi zapiskami Marceliny Kulikowskiej zatytułowany Szkice. Duże luki, notowania nieregualrne, niejednolita treść notatek, przez co dziennik z tego okresu nie stanowi pełnego źródła na temat jego autorki i jej biografii. Jest to rodzaj dziennika pisarskiego, który oprócz rejestru treści osobistych służył jako brulion utworów literackich. Pod względem edytorskim interesujący jest proces twórczy Kulikowskiej, widoczny na podstawie autorskich poprawek i skreśleń (dodatkowo w dzienniku ołówkiem zaznaczenia obcą ręką – być może jej przyjaciółki i wydawczyni fragmentów dziennika, Heleny Witkowskiej). Pisane w pierwszej osobie szkice literackie, a być może notatki osobiste, to wprawki realistyczne, obyczajowe. W osobistym notowaniu jawi się jego autorka jako osoba poszukująca, samotna, skłonna do introspekcji i intymnego poszukiwania sensu życia. Ogólne rozmyślania – o naturze człowieka, śmierci i życiu, świadomości i nieświadomości, wierze (Kulikowska uznaje siebie za agnostyczkę, ostatecznie skłania się ku ateizmowi) – opatrzone datacją zwracają uwagę na typologiczną przynależność do diariuszowania medytacyjnego. Dziennik Kulikowskiej zawiera też  itinerarium szwajcarskich podróży: cmentarz w Vevey, Genewa, Baugy, wyprawa do Sabaudii. Od września 1895 r. przebywała w Piotrówce i Odessie (brak w dzienniku osobistych odniesień w tym okresie diariuszowania). W listopadzie 1895 r. z powortem była w Genewie. Datacja z 1896 zaczyna się dopiero 21 września, gdy Kulikowska przebywała w Zakopanem (znów pod datami i oznaczeniem miejsca wyłącznie wiersze), a kończy w tejże miejscowości 3 października tego samego roku. W prywatnej notatce z końca (prawdopodobnie, gdyż jest niedatowana) 1894 r. wyjaśnia przyczyny opuszczenia kraju – dwudziestodwuletnia pisarka wyjechała do Szwajcarii nie tylko dlatego, że to wolny kraj, lecz także ponieważ mogła się tam rozwijać jako kobieta. Pobyt w Szwajcarii okazał się jednak rozczarowujący – Kulikowską zawiodły np. spotkania z kobietami, które uważały, że ich podmiotowość zależy od akceptacji mężczyzn. Pod datami od 15 kwietnia do 3 sierpnia 1895, 13 września – 8 grudnia 1895 – wyłącznie wiersze.