Dzienniki (zesz. 78-82)

Matylda Wełna kontynuuje prowadzenia diariusza od sierpnia 1995 r. Autorka przede wszystkim relacjonuje bieżące wydarzenia w kraju. Trudna sytuacja materialna wywołuje u niej rozgoryczenie polityką rządu: „Rent nie rewaloryzują za ostatni kwartał 1995, a czynsz za mieszkanie podnoszą o 6,5 złotych! I to tak »kapie« z miesiąca na miesiąc. Żeby ich szlag trafił jak najszybciej z ich kapitalizmem i wolnością. Wygłodzą nas. Chamy, zdziercy, łobuzy…” (k. 72/80). W jej osobistych zapiskach przewijają się wciąż wątki antysemickie – autorkę mierzi popularność żydowskich twórców. Obwinia ich za własne niepowodzenia jako pisarki. Opisuje pracę nad kolejnymi utworami. Przygotowuje wybór poezji. Diarystka zapisuje swoje przemyślenia wywołane lekturą różnych książek oraz artykułów. Uczestniczy regularnie w spotkaniach ZLP. Cały czas koresponduje z Pawłem Heintschem, który we wrześniu przyjeżdża do Lublina, do ZLP. Odwiedza też Wełnę. Wizyta ta sprawia jej dużą przyjemność: „Piękny dzień. W ZLP wszystko się udało. Paweł przyjechał do mnie. Upiliśmy się jak w młodości, mówiąc sobie wszystko szczerze […]. Przemiły człowiek. Bardzo [mi] się podobał” (k. 40/78).