Tekst poświęcony ojcu Romany Balickiej, dr. Wacławowi Knoffowi.  Jest to bardziej wspomnienie o nim niż oficjalny życiorys. Znalazło się tu również kilka epizodów z życia rodziny, np. wspomnienie o matce Romany, czy babce ze strony ojca.

Zbiór listów do Żanny Kormanowej. Autorka pisze o sprawach naukowych i prywatnych.

Zbiór listów do Żanny Kormanowej, w których poruszane są sprawy służbowe i prywatne. Znajdują się w nim dwa niedatowane listy z Warszawy. Pierwszy dotyczy sesji naukowej na Mokotowie, którą organizowała Rostkowska. Była bardzo przejęta z tego powodu, ponieważ prace postępowały powoli. Żałowała, że zajęła się tym bez udziału Kormanowej. Nie mogła liczyć na wsparcie ze strony kolegów. Koncepcja sesji była zatwierdzona, scenariusz wystawy był na ukończeniu, więcej problemów nastręczała ich realizacja. Drugi list dotyczy stanu zdrowia Kormanowej.

Zbiór kartek i listów dotyczących spraw prywatnych i stanu zdrowia.

14 kwietnia 1965 r., kartka z życzeniami szybkiego powrotu do zdrowia wysłana z Warszawy, podpisana w imieniu zespołu redakcyjnego Słownika biograficznego działaczy polskiego ruchu robotniczego przez Alicję Pacholczykową, Bohdana Gadomskiego oraz Irenę. Wiadomość o wypadku Kormanowej bardzo ich zmartwiła, uspokajali ją, że pomimo kilkutygodniowej przerwy w zajęciach seminaryjnych pracowali nad swoimi pracami.

List do Żanny Kormanowej. Autorka obawia się, że ten list nie zastanie Kormanowej już w Warszawie, bo miała wyjechać do Moskwy. Żałuje, gdyż poprosiłaby ją o kilka książek. Dziękuje Kormanowej za okazane zainteresowanie. Ostatnio nie czuje się dobrze, odnowiła się stara choroba (TBC). Przyczyniły się do tego ataki na jej osobę na Zjeździe Kompozytorów (głównie Sokorskiego) i potem w prasie. Bardzo się tym denerwowała i organizm zareagował. Była potem 3 tygodnie w Niemczech, a następnie na leczeniu, ale natychmiast po powrocie zapadła na zapalenie opłucnej.

12 lutego 1988 r., autorka cieszyła się, że Kormanowa wyszła już ze szpitala. Życzyła jej zdrowia i sukcesów w walce ze starością. Wyobrażała sobie trudności, z jakimi musiała się zmagać, podobnie jak pani Zofia. Przekazała pozdrowienia od rodziny Erstratów, pan Erstrat obchodził niedawno osiemdziesiąte urodziny. Nie pisała w liście zbyt dużo na swój temat, miała nadzieję, że przyjedzie do Warszawy i będzie mogła spotkać się z Kormanową. W chwili pisania listu intensywnie pracowała, narzekała, że nie miała czasu jeździć na nartach.

List i kartka do Żanny Kormanowej, dotyczące spraw prywatnych.

18 lutego 1972 r. List z Krynicy. Autorka podziękowała Kormanowej za list i przepraszała, że długo się nie odzywała, ponieważ przebywała w szpitalu, w chwili pisania listu z kolei była w sanatorium. Jej mąż przez pół roku pracował w Australii, wrócił do domu, by opiekować się dziećmi. Alicja z przyjemnością wspominała ich wspólną podróż, wyczekując momentu, gdy znów będzie mogła wyjechać. Wyrażała chęć wyjazdu do Warszawy i spotkania się z Kormanową.

Są to dwie kartki pocztowe pisane do Heleny Marek. W obu wypadkach autorka zdaje relację z pobytu w sanatorium. Pisze, gdzie mieszka, jaka jest pogoda, co robi. W kartce z 19.09.1974 r. nawiązuje do przeziębienia, jakie Helena ostatnio przeszła i wraża nadzieję, że adresatka ma się już dobrze. Wspomina także, że Małgosia dostała pracę. W kartce z 5.08.1976 r. narzeka na deszcze, które nie pozwalają na korzystanie pięknego parku, w którym położone jest sanatorium.

Kolekcja dwóch kartek pocztowych napisanych przez Marię Fuksową do Heleny Marek.

- Krynica-Zdrój, dn. 15.07.1963 r.

Autorka przebywa na wypoczynku w Krynicy (Dom Wczasowy „Echo”). Podróż miała dobrą (pekaesem), widoki po drodze wspaniałe. Pisze, że mieszka w pokoju z dwoma paniami – towarzystwo znośne. Czuje się dobrze. Dużo przebywa na powietrzu, choć pogoda w kratkę. Jedzenie nie bardzo jej odpowiada. Prosi, żeby pozdrowić tow. Rozenmana i żeby oboje napisali do niej, w miarę możliwości.

- Warszawa, dn. 17.06.1968 r.

Stella Bortnowska wysłała do Heleny Marek siedem kartek pocztowych z kilku miejsc. W pierwszej kartce datowanej na 10 maja 1965 r. i wysłanej z Ciechocinka autorka zwracała się do Heleny Marek per „Towarzyszko”. Pisała o swoim pobycie w sanatorium Młoda Gwardia. Narzekała na deszczową pogodę. Zabiegów nie miała dużo. Chodziła do kina, czytała prasę, czasem spacerowała (gdy nie padało). Pytała, co słychać i prosiła o list. Pozdrowiła Helenę i jej rodzinę oraz towarzysza Rosenmana. Z Warszawy autorka wysłała kartkę 20 października 1965 r., Helena wówczas przebywa w Karlowych Varach (Czechy).