Relacja Wiesławy Gajewskiej dotycząca konfliktu między mieszkańcami wsi Lipa

Wiesława Gajewska opisała wydarzenia dotyczące konfliktu między mieszkańcami we wsi Lipa k. Bolkowa (woj. dolnośląskie) w latach 1980–1983. Przedstawiła swoją sytuację rodzinną, zawodową i partyjną od roku 1980 r. Od kilkunastu lat pracowała jako nauczycielka w szkole podstawowej w Lipie, była lubiana przez uczniów. Od 1975 r. sama wychowywała dwójkę dzieci, a w 1980 r. była w trakcie rozwodu. W 1979 r. wróciła na Uniwersytet Wrocławski, by dokończyć zaoczne studia z matematyki. W styczniu 1980 r. wybrano ją I sekretarzem podstawowej organizacji partyjnej (POP) w Lipie. Jesienią 1980 r. zrezygnowała z tej funkcji i wstąpiła do „Solidarności”, żeby – jak twierdziła – nie odstawać od innych. Ograniczała do minimum swą pracę społeczną, by napisać pracę magisterską. W październiku 1981 r. uzyskała tytuł magistra. Autorka opisała intrygi i przepychanki, jakie miały miejsce wśród pracowników szkoły, w której pracowała, członków PZPR i mieszkańców wsi. Tłem konfliktu było faworyzowanie kilkunastoosobowej grupy mieszkańców (w tym dyrektorki szkoły) przez ekspedientki sklepu spożywczego GS we wsi. Pozostali mieszkańcy, pod wodzą Gajewskiej, pisali skargi do różnych instancji spółdzielczych, partyjnych (ekspedientki były członkiniami PZPR), a nawet państwowych. Jednak dzięki odpowiednim koneksjom partyjnym jednej ze sprzedawczyń, Marii K., żadne działania nie przynosiły pożądanego skutku. Dopiero kilka dni po wprowadzeniu stanu wojennego doszło do zawieszenia Marii K. w czynnościach sklepowej, a sprawa miała być zbadana przez komisję kontroli partyjnej. Dalsze wypadki doprowadziły Gajewską do depresji. Rozwiązano kierowaną przez autorkę POP, następnie reaktywowano, wydano zakaz zatrudniania w sklepach spożywczych Marii K., Milicja Obywatelska ujawniła fakt ukrywania towarów na zapleczu sklepu. Ostatecznie kobieta znalazła zatrudnienie w sklepie AGD. Złożyła w sądzie pozew o zniesławienie przeciwko Gajewskiej i POP. Autorka opisała również sprawę kombatanta Michała N., który przy aprobacie dyrektorki szkoły podczas apelu z okazji Miesiąca Pamięci Narodowej wygłosił mowę antyradziecką, antypaństwową i antypartyjną. Oburzona tym faktem Gajewska doniosła do wyższych instancji PZPR i Związku Bojowników o Wolność i Demokrację (ZBoWiD). Przedstawiciele władz tych organizacji wyrazili swoje ubolewanie, ale według piszącej bronili dyrektorki, winę zrzucając na jednego z nauczycieli.