Relacja Anny Lermer

Anna Lermer wymienia rozporządzenia wydane przez Niemców po zajęciu Krakowa, m.in. wprowadzenie godziny policyjnej, nakaz oznaczania sklepów żydowskich, przesiedlenia ludności żydowskiej (w mieście nie mogło przebywać więcej niż piętnaście tys. Żydów). W 1941 r. Lermer wraz z rodziną trafiła do krakowskiego getta. W pośpiechu bierze ślub, aby uniknąć wysiedlenia. W 1942 r. jej trzy siostry i matkę wywieziono do obozu w Bełżcu, a ona znalazła się w obozie Płaszów i pracowała w fabryce Schindlera. Z powodu zbliżającego się frontu wschodniego w 1944 r. pracuje przy likwidacji obozu w Płaszowie (zajmuje się paleniem zwłok). Potem była więźniarką Auschwitz-Birkenau oraz obozu pracy przymusowej w Brünnlitz, gdzie doczekała wyzwolenia. Po wojnie wróciła do Krakowa.