Pamiętnik osadnika

Pamiętnik z początków osadnictwa na ziemiach zachodnich po drugiej wojnie światowej, podzielony na trzy części. W pierwszej Dąbrowska opisuje koniec wojny i towarzyszące temu wydarzenia: masową ucieczkę cywilów niemieckich przed zbliżającym się frontem Armii Czerwonej, wkroczenie wojsk radzieckich i swoją ucieczkę w stronę Kępna. Pamiętnik zawiera m.in. relację autorki z wyzwolenia, które wyglądało inaczej, niż sobie wyobrażała: „Przestraszeni uciekliśmy w milczeniu – nawet nikt z muzykantów nie zagrał marsza powitalnego”. Część druga pamiętnika obejmuje okres „oleśnicki”, czyli czas, kiedy Dąbrowska przeniosła się z Kępna do Oleśnicy i pracowała w starostwie. Sportretowała ówczesną Oleśnicę – wciąż zamieszkałą w sporej części przez Niemców: jej mieszkańców, warunki życia i ówczesny charakter miasta. Ostatnia część wspomnień dotyczy pracy autorki w bibliotece, którą podjęła ona w 1947 r. Opisała też działalność kulturalną i artystyczną prowadzoną przez tę instytucję – Dąbrowska przedstawiła tam m.in. swoich współpracowników. Pamiętnik kończą zapiski dotyczące wydarzeń z 1955 r.