Pamiętnik Henryki Florek

Pamiętnik Henryki Florek zawiera uporządkowane zapisy opatrzone datami, oznaczające dni, w których autorka spisywała wydarzenia z przeszłości. Wspomnienia są opatrzone dodatkowo bieżącymi komentarzami. Florek sięga pamięcią do swego dzieciństwa, opisuje poszczególne etapy edukacji (od szkoły podstawowej do studiów), które były dla niej szansą na awans społeczny. Jednym z wczesnych i ważnych wydarzeń było rozpoczęcie nauki w Piaskach Lubelskich („epokowe wydarzenie”), szczególną wartością darzyła kontakt z nauczycielką Drylską („cicha bohaterka”), która motywowała swoją podopieczną do nauki. Autorka zastanawia się, co sprawiło, że stała się pilną uczennicą, i stwierdza, że mogła to być „ambicja wiejskiego dziecka, które chciało udowodnić, że nie jest gorsze od tych miejskich”. O możliwość wyższego wykształcenia musiała walczyć z rodzicami, zwłaszcza z matką. Motyw trudnej relacji z matką powraca we wspomnieniach Florek, która zapisuje, że była strofowana za czytanie książek, matka zarzucała jej opieszałość („lenistwo do roboty”) i bezustannie zmuszała do prac w gospodarstwie. Autorka pragnęła wyrwać się ze swego środowiska i krytykowała później ogólną ideę ogniska domowego: „rodzina to prawie zło konieczne, którego – o ile można – należy unikać”. W czasie pisania pamiętnika miała dwadzieścia pięć lat, pracowała i była stanu wolnego. Planowała w przyszłości wyjść za mąż (tylko z miłości) i urodzić dzieci lub mieć dzieci, ale nie męża.