Notatnik z brudnopisami i kopiami listów, 1857–1858

Pierwszy z trzech notatników córki Andrzeja Towiańskiego przechowywanych w Archiwum Diecezji Sandomierskiej zawiera brudnopisy i kopie siedmiu listów z lat 1857–1858. Adresatką trzech (z 30 sierpnia oraz września 1857 roku i z początku 1858 roku) jest towianka Amelia Noskowska, pod której opieką autorka pozostawała od siedemnastego roku życia. Towiańska zwierza się jej z kłopotów w relacjach z członkami rodziny i innymi wyznawcami nauki ojca, wspomina o przemyśleniach na temat przyszłości. Nalega na powrót z Kielc, gdzie latem pomaga towiańczykom Andrzejowskim w opiece nad dziećmi. Niechęci do tego wyjazdu, wówczas dopiero zapowiadanego przez opiekunów, dotyczy również otwierający zbiór list do siostry Olesi (Aleksandry, późn. Czarnowskiej; z wiosny 1857 roku). Pisząc do Józefy z Noskowskich Niemojewskiej i jej męża Feliksa (ok. 12 grudnia 1857 roku), Towiańska wyjaśnia, dlaczego nie odwiedzi ich w Rokitnicy – po półtora roku na pensji i wyjeździe do Kielc chce nacieszyć się warszawskim domem. Wierzy, że pomoże jej to w walce z wzmiankowanymi w zeszycie duchowymi rozterkami. Autorkę martwi, że dopóki nie „przełamie się” wewnętrznie, opiekunowie nie wyrażą zgody na upragniony wyjazd do rodziców do Zurychu. Korespondencja dokumentuje nawroty melancholii związanej m.in.z trudnościami interpersonalnymi. W zeszycie znalazły się również: prośba o przepustkę z tytułu przyjazdu brata Adama Towiańskiego skierowana do przełożonej pensji wizytek (w jęz. francuskim, wiosną 1857 roku), życzenia dla anonimowej adresatki (data i miejsce nieznane), szkolne wprawki (polskie, francuskie i rosyjski), ćwiczenia kaligraficzne i rachunkowe oraz zapisek „serce me żalem tchnie”.