Notatki z czasów okupacji Bronisławy Bobrowskiej
Notatki Bronisławy Bobrowskiej z czasów okupacji niemieckiej, uzupełnione dopiskami (głównie o losach różnych osób) z lat późniejszych. Rozpoczynają się 30 sierpnia 1939 r., ostatni wpis datowany jest na 8 maja 1941 r. Początkowo zapiski prowadzone są codziennie, następnie z niewielkimi przerwami – przeważnie jedno- bądź kilkudniowymi. Z czasem przerwy między wpisami wydłużają się i robią się coraz częstsze (najdłuższa, trzymiesięczna przerwa w pisaniu pokryła się z okresem aresztowania starszego syna). Objętościowo notatki dzienne są zróżnicowane: czasem jest to jedno zdanie, częściej akapit, kiedy indziej obszerny, kilkustronicowy wpis.
Wybuch wojny zastaje Bobrowską w Krakowie, gdzie mieszka z synem Julkiem i siostrzeńcem Jerzym. Pierwsze notatki zawierają opisy początku wojny: naloty, mobilizację, emocje i nastroje. Zapiski te dotyczą przede wszystkim codzienności, koncentrując się wokół otaczającej autorkę rzeczywistości i bieżących wydarzeń w Krakowie i okolicach; dotyczą jej samej oraz osób z najbliższego środowiska – rodziny, znajomych, sąsiadów. W notatkach oprócz codziennych spraw Bobrowska porusza inne kwestie: zastanawia się nad przyszłością kraju i przyszłością synów, stara się skupić na wykonywaniu codziennych czynności – m.in. prowadzi przedszkole-świetlicę oraz czytelnię na Podgórzu. Notatki są wzbogacane zarówno wiadomościami o przebiegu wojny w innych częściach Polski oraz poza krajem, jak również informacjami o bliskich autorki. Dokument zamyka późniejszy komentarz autorki, w którym wyjaśnia ona przyczynę zaprzestania prowadzenia notatek. W owym czasie w życiu autorki nastąpiła kumulacja tragicznych zdarzeń – wśród nich m.in. aresztowanie 19 maja 1941 r. jej młodszego syna. Bobrowska pisze: „Nie mogłam się już zdobyć na dalsze notatki”.