Bobrowska, Bronisława

Pedagożka, pisarka, działaczka i aktywistka miejska. Znana przede wszystkim jako autorka literatury dziecięcej i młodzieżowej, opublikowała m.in.: Jak powstały religie? (1910), Rzeczpospolita dziecięca (1913), Dzieje Wacka (1925) i in. Autorka biografii dr Jadwigi Młodowskiej, opublikowanej w serii „Życiorysy Zasłużonych Kobiet” (1935) oraz m.in. niepublikowanej monografii dotyczącej męża Socjalista-romantyk Emil Bobrowski. Współzałożycielka, działaczka, wieloletnia przewodnicząca i kronikarka krakowskiego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci. Podczas studiów na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego wstąpiła do postępowej organizacji akademickiej Zjednoczenie. W okresie I wojny światowej związała się z Legionami Polskimi. Podczas wykonywania misji wywiadowczej na terenie Królestwa Polskiego w 1915 r. została aresztowana przez władze carskie i osadzona na Pawiaku, skąd wyszła na wolność 5 sierpnia 1916 r. W latach 1919–1929 działała w PPS. W późniejszym okresie koncentrowała się na pracy kulturalno-oświatowej. Córka lekarza Ottona Szrejbera i Anny Szrejber z d. Wojno-Jasienieckiej. Miała troje rodzeństwa: brata Józefa (1879–1910) oraz dwie młodsze siostry bliźniaczki: Jadwigę (Kreczmar, 1881–1925) i Marię (Piotrowska, 1881–1964). Żona Emila Bobrowskiego – lekarza, posła parlamentu austriackiego, posła RP i senatora. Matka trzech synów: Bronisława (1901–1920), Stanisława (1904–1941) i Juliusza (1909–1942). W 1939 r. członkini krakowskiego koła Unii Polskich Związków Obrończyń Ojczyzny.