Garść wspomnień o Stanisławie Hubermanie-Huberze (pseudopartyjne „Wrzos”)
Wspomnienie o mężu rozpoczyna autorka od jego dzieciństwa w rodzinnym domu Hubermanów. Stanisław urodził się w Zehlendorfie 8 sierpnia 1897 r. jako syn Jakuba i Aleksandry z Goldmanów. Matka skupiła się na wychowaniu i kształceniu syna Bronisława, utalentowanego skrzypka. Stanisław został oddany jako niemowlę pod opiekę rodziny stryja. Rodzina ta była związana jeszcze przed 1905 r. z ruchem socjalistycznym – w kołysce Stanisława przechowywano nawet nielegalną literaturę. W późniejszych latach działalności partyjnej Stanisław nazywany był przez działaczy cudownym dzieckiem dyplomacji radzieckiej, tak jak jego brata Bronisława nazywano cudownym dzieckiem muzyki.
Stella poznała swojego przyszłego męża na demonstracji pierwszomajowej w 1916 roku. Później często widywali się w kole młodzieżowym Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy „Juliusz”, kierowanym przez Władysława Steina-Kamińskiego. Należeli do niego także Helena Adalińska, Natalia Dnielowa i Bronisław Szmulewicz (łącznie koło miało piętnaścioro członków). Działalność koła: lektury Kapitału Marksa, Nauk ekonomicznych Kautskiego, Kobiety i socjalizmu Bebla. Dość szczegółowy opis działalności koła był jednak niemożliwy – zadania rozdzielane poszczególnym członkom miały poufny charakter. Obszerne fragmenty poświęcone działalności koła są okazją do opisania postawy członkiń – córek kupców i właścicieli kamienic. Kobiety te podczas strajków stawały po stronie strajkujących.
W 1917 r. Stanisław wyjechał na studia do Berlina (na Wydziale Górniczym). Po śmierci Róży Luksemburg, przebywając nadal w Berlinie, zajmował się porządkowaniem biblioteki i spuścizny po Luksemburg. Huber opisuje swojego przyszłego męża jako „Żołnierza Rewolucji”, dojrzałego politycznie już w wieku dwudziestu dwóch lat, kiedy otrzymał propozycję kierowania Międzynarodówką Komunistycznej Młodzieży. W 1920 r. Stella i Stanisław wyemigrowali do Wiednia. Oboje podjęli pracę w poselstwie oraz studia na Uniwersytecie Wiedeńskim. W domu Hubermanów zbierali się licznie członkowie Komunistycznej Partii Austrii.
Druga część wspomnień dotyczy warszawskiego okresu w biografii Stanisława Hubermana (1926–1932), gdy pełnił m.in. funkcję członka Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Polski. Nie tylko rozłąka wpłynęła negatywnie na relacje małżeńskie – dużą rolę odegrały kwestie ideologiczne: zaangażowanie Stelli w sprawy ZSRR i jej brak zainteresowania dla działalności komunistów w Polsce.