Huber, Stella

Działaczka Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy, pedagożka. Należała do młodzieżowego koła SDKPiL „Juliusz” razem ze swoim mężem Stanisławem Hubermanem. We wspomnieniu o mężu podaje szczegóły zaangażowania w działalność socjalistyczną – została zaproszona pod koniec 1915 r. na partyjne spotkanie przez dwie koleżanki, wiedzące o jej zainteresowaniu dla spraw społecznych. Stella Huber zajmowała się kolportażem legalnej i nielegalnej literatury, naklejaniem odezw, wieszaniem transparentów. Działała w partii do 1918 r., po czym do 1919 r. należała do Komunistycznej Partii Polski. W 1920 r. objęła stanowisko kierownicze w jednym z działów Poselstwa w Wiedniu (Biuro do Reaptracji Jeńców Swieckich?). W 1922 r. podjęła razem ze Stanisławem studia w zakresie nauk politycznych na Uniwersytecie Wiedeńskim. W okresie studenckim oboje wstąpili do Komunistycznej Partii Austrii (Stella należała do partii od 1920 do 1926 r.). Przed wyjazdem do Związku Radzieckiego w 1926 r. Stella podjęła naukę w wiedeńskiej szkole opieki społecznej, by w ZSRR móc pracować na rzecz ochrony macierzyństwa i niemowlęctwa. W lutym 1927 r. osiedliła się z synem w Moskwie, podczas gdy jej mąż pracował w kraju na rzecz nielegalnej Komunistycznej Partii Polski. Mieszkała wraz z synem również w Mińsku, skąd w 1932 roku wyjechała na studia do Instytutu im. Marchlewskiego w Moskwie (w latach 1932–1933 Huberman pracował na stanowisku kierownika Sekcji Krajów Bałkańskich w Porfinternie). W latach 1926–1937 działała w Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego, w 1955–1967 w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Została odznaczona Krzyżem Oficerskim, otrzymała też Odznakę Tysiąclecia.