Dzienniki (zesz. 18-22)

Matylda Wełna kontynuuje diarystyczną opowieść w zeszycie 18 w styczniu 1984 r. Autorka opisuje swoją pracę i rozmyślania na temat literatury. Inspiracją dla kolejnych utworów stają się dla niej m.in. poematy hinduistyczne (m.in. Bhagawadgita), wiersze Jana Kochanowskiego. Diarystka uskarża się również w zapiskach na stan ówczesnej literatury i poezji polskiej. Ma bardzo złą opinię o większości czytanych dzieł polskich autorów. Krytykuje również muzykę. Relacjonuje bieżące wydarzenia polityczne. Dużo uwagi poświęca szczególnie działalności papieża Jana Pawła II. Opisuje też sprawę zamordowania ks. Popiełuszki.

Pracuje nad tomikiem Żagiew kulista, pisze powieść I w sto koni, którą następnie składa w Ludowej Spółdzielni Wydawniczej. Wzmiankuje o spotkaniach Związku Literatów Polskich, którego działalność została wznowiona pod koniec 1983 r. Nadal czuje się prześladowana przez sąsiada z góry, uważa, że „sęp” śledzi jej każdy ruch i emituje promieniowanie w miejsce, w którym ona aktualnie pracuje. Diarystka narzeka często na bóle głowy, która mają być spowodowane tymże promieniowaniem. Twierdzi, że jest okradana stopniowo z różnych drobnych przedmiotów. Opisuje problemy rodzinne, m.in. awantury urządzane przez jej krewnego P., alkoholika, który demoluje mieszkanie, okrada matkę, jest częstym bywalcem izby wytrzeźwień, zaczyna też brać narkotyki. Autorka potępia jego zachowanie, jednak uważa, że jego matka po części ponosi za nie odpowiedzialność, bo nie umiała wychować dzieci silną ręką. Krewna ma z kolei pretensje do autorki, że za mało angażuje się w jej problemy. Diarystka zarzuca jej, że próbuje ją sobie podporządkować. Autorka często spotyka się też z inną krewną i omawia sytuację rodzinną. W kwietniu 1984 r. P. trafia do szpitala psychiatrycznego w Abramowicach, gdzie lekarze diagnozują u niego psychopatię. Wkrótce jednak wraca do domu.

Diarystka spotyka się często z koleżanką – Basią. Wspomina o jej problemach z mężem, który stosuje wobec niej przemoc. Autorka ponownie zrywa kontakty z przyjaciółką, Jadwigą, nad czym ubolewa. Jednocześnie uważa, że zawsze była przez nią źle traktowana. Dowiaduje się w pewnym momencie, że dawna przyjaciółka wysłała list do wydawnictwa, krytykując jej książkę. Jest zrozpaczona i oburzona.