publikacje

Wróć do listy

Dziennik: 26.09.1903–9.07.1904

Czwarta część dziennika Marceliny Kulikowskiej obejmuje okres niecałego roku, od września 1903 do lipca 1904 r. Charakter notatek nie uległ zmianie. Refleksje dotyczące własnego życia i obserwacji świata przeplatają się z brudnopisami utworów literackich, artykułów czy notatkami na planowane przez Kulikowską wykłady. Autorka zauważa w tej części ciekawą zależność:  gdy pisze sama dla siebie i swojej przyjemności, to wszystko pochodzi z jej serca i przepełnione jest pasją, ciężko jednak znaleźć jej ten żar w pisaniu na zamówienie. Również w tej części dominuje poczucie samotności, które Kulikowskiej doskwiera już od wielu lat. Zarzuca sobie, że życie jej schodzi na poszukiwaniach pokrewnej duszy, a jednocześnie dominuje w niej przekonanie, że nie przyjdzie żadna zmiana (k. 2v). Diarystka przywołuje tu wspomnienie osoby Henriego-Frédérica Amiela, szwajcarskiego pisarza, który zmarł w 1881 r., a którego uważała za pokrewną duszę, choć nigdy się nie spotkali – owo pokrewieństwo postrzegała jedynie przez pryzmat wspólnych z pisarzem przekonań. Część opisywanego czasu autorka spędziła w Bordigheri, gdzie miała nadzieję odzyskać siły fizyczne i znaleźć ukojenie dla cierpień moralnych. Tu odkrywa, że wciąż potrafi cieszyć się pięknem natury, a wobec sztuki nie pozostaje obojętna. Wiele miejsca poświęca refleksjom na temat kobiet i ich miejsca w społeczeństwie: sprzeciwia się postrzeganiu kobiet jako narzędzi rozkoszy czy reprodukcji, odmawiania im ducha, twórczości czy siły. Zauważa, że wiele pokoleń kobiet niczego po sobie nie pozostawia, co przekłada się na brak śladów wielkich czynów, których dokonywały kobiety. Zachwyca się jednak młodymi i młodością samą w sobie, która energicznie przystępuje do działania, dopiero z czasem zostaje pokonana przez życie. Dzięki temu widzi, jak ważne jest podjęcie zadania pracy kulturalnej i oświatowej, by podnieść masę ludzką do świadomości i dalszego rozwoju. Swoje osobiste refleksje Kulikowska poświęca często samotności w tłumie, ulotności myśli i smutkowi, który stale wypełnia jej duszę, nie pozwalając pracować. W dzienniku notuje również brudnopisy tekstów, m.in. Miraże, bajkę o wszechmocy, wiersz o bólu, opowieść symboliczną o młodości.

Autor/Autorka: 
Inny tytuł: 
Dziennik Marceliny Kulikowskiej z lat 1897–1910. Notes 3
Wariant tytułu: 
Notes nr 3 z zapiskami od 26 września 1903 do 9 lipca 1904
Miejsce powstania: 
s.l.
Opis fizyczny: 
35 k. ; 17,5 cm.
Postać: 
zeszyt
Technika zapisu: 
rękopis
Język: 
Polski
Miejsce przechowywania: 
Dostępność: 
dostępny do celów badawczych
Data powstania: 
Od 1903 do 1904
Stan zachowania: 
dobry
Sygnatura: 
7377 I
Uwagi: 
Notatki w przeważającej części pisane ołówkiem. Pismo czytelne. Wiele przekreśleń, głównie w zapiskach będących brudnopisem utworów literackich czy artykułów.
Słowo kluczowe 1: 
Słowo kluczowe 2: 
Słowo kluczowe 3: 
Główne tematy: 
samotność, cierpienie, rola kobiety, emancypacja kobiet, feminizm, równość płci, nierówność płci, wychowanie młodzieży, edukacja, praca twórcza,
Nazwa geograficzna - słowo kluczowe: 
Zakres chronologiczny: 
Od 1903 do 1904
Nośnik informacji: 
papier
fotografia / skan
strona www
Gatunek: 
dziennik/diariusz/zapiski osobiste
Tytuł ujednolicony dla dziennika: