11 lat życia zaprogramowanych przez Związek Sowiecki i PRL w 4-ch rozdziałach. Wspomnienia z lat 1945–1955
Wspomnienia z lat 1945–1955 autorka podzieliła na cztery części i każdą z nich opisała w osobnych rozdziałach. Pierwsza część – Więzienie – rozpoczyna się od momentu zajęcia Lwowa przez wojska radzieckie i aresztowania autorki, obejmuje też czas jej internowania. Kolejny rozdział Haydenberg poświęciła ponaddwuletniemu okresowi spędzonemu na zesłaniu. Relacjonuje m.in. warunki egzystencji i pracy w obozach, do których trafiła. Zapiski dotyczą także współwięźniów i współwięźniarek – Polaków i Niemców – oraz funkcjonariuszy obozu. Trzeci fragment wspomnień jest opisem lat spędzonych we Lwowie po powrocie z obozu (1950–1955), kiedy po otrzymaniu oficjalnej odmowy wyjazdu do Polski autorka próbuje ułożyć sobie życie i zapewnić materialną stabilizację – znaleźć pracę, mieszkanie (rozdział: Miasto preżniewo żitielstwa, czyli Miasto poprzedniego życia – Lwów). Ostatni rozdział dotyczy podróży i pobytu w Norylsku w 1955 r., kiedy Haydenberg dołącza na kilka miesięcy do przebywającego tam na zesłaniu męża. Wspomnienia kończy opis przyjazdu do Przemyśla w grudniu 1955 r. Z dokumentu nie wynika wprost, jak Haydenberg minęły lata wojny do czasu zatrzymania, jednakże z jej relacji można wnioskować, że wcześniej autorka miała stosunkowo dużo szczęścia – wojna nie wycisnęła na niej wyraźnego piętna. Wspominając aresztowanie, opisuje szok i zdziwienie warunkami panującymi w więzieniu, m.in. faktem zabrania jej podczas rewizji drugiej szminki, widokiem brudnych cel i naczyń czy brakiem ręczników i bielizny. Interesujące są też zapiski autorki z pobytu w obozach, np. w Riazaniu, opisuje w nich m.in. pozycję kobiet w społeczności obozowej.