Bańkowska, Felicja

Harcerka, uczestniczka kampanii wrześniowej i powstania warszawskiego, starszy sierżant Armii Krajowej. Córka Feliksa i Marii z Suligowskich, miała brata Zdzisława i siostrę Marię Krystynę ps. „Krzysia”. Ukończyła Gimna­zjum Haliny Gepner w Warszawie przy ul. Moniuszki 8. W trakcie nauki zaangażowała się w działalność harcerską w tzw. Czarnej Jedenastce (XI Warszawska Żeńska Drużyna Harcerska im. Zawiszy Czarnego). W 1938 r. została włączona do Pogotowia Harcerek, zorganizowanego na wypadek wybuchu wojny przy Głównej Kwaterze Harcerek. Pod koniec sierpnia 1939 r. została zmobilizowana i przydzielona do Składnicy Dozorowania Dowództwa Obrony Przeciwlotniczej, gdzie pełniła służbę telefonistki lub gońca. Po okrążeniu Warszawy i zwolnieniu z tej służby, zgłosiła się do pomocy w szpitalu polowym zorganizowanym na terenie Uniwersytetu Warszawskiego. Zamieszkała na ul. Zielnej 13 w Warszawie. W listopadzie 1939 r. wróciła do działalności w konspiracyjnym harcerstwie. Od grudnia 1939 r. uczyła się na kursach tajnego nauczania. W marcu 1940 r. rozpoczęła współpracę ze Związkiem Walki Zbrojnej przy kolportażu prasy konspiracyjnej oraz organizacją „Wawer” w ramach „małego sabotażu”. Przeszła przeszkolenie ogólnowojskowe i w służbie łączności, w lutym 1942 r. znalazła się w plutonie łączności I Obwodu Warszawa Śródmieście Armii Krajowej, którego komendantką była jej starsza siostra Maria. W czasie powstania warszawskiego służyła w stopniu starszego sierżanta w Plutonie Łączności przy Dowództwie I Obwodu Warszawa Śródmieście, za służbę gońca i telefonistki została odznaczona Krzyżem Walecznych. Po upadku powstania znalazła się w niemieckiej niewoli, przebywała m.in. w Bergen-Belsen i Stalagu VIC Oberlangen. Po oswobodzeniu została wcielona do 2 Batalionu Pomocniczej Wojskowej Służby Kobiet przy I Dywizji Pancernej gen. Stanisława Maczka. Od maja 1945 r. pracowała w obozie dla ludności polskiej w Harenan der Ems nazywanym „Maczkowem”. W lipcu 1946 r. wróciła do Polski, pracowała m.in. w Centrali Handlu Zagranicznego Polimex i Centralnym Biurze Projektów Architektonicznych i Budowlanych. W 1983 r. odeszła na emeryturę, od 1989 r. była członkinią Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej.