Ku wolności

Cykl Ku wolności zawiera opowiadania, będące częścią wspomnień autorki z obozu w Ravensbrück. Pięcioczęściowy cykl, z narracją pierwszoosobową, opisuje szczegółowo m.in.: pochód w marszu śmierci, wyzwolenie i kolejne etapy powojennej tułaczki. W kwietniu 1945 r., w czasie ucieczki przed zbliżającym się frontem alianckim, przymusowo wyprowadzono niemal wszystkich więźniów z Ravensbrück. Po sześciu dniach wędrówki grupa kobiet, w której znajdowała się narratorka, została cudem odbita przez wojska amerykańskie i odzyskała wolność. Byłe już więźniarki pechowo znów dostały się do niewoli niemieckiej, po czym ponownie przeżyły ocalenie i kolejny raz wolne przemierzały Niemcy. Wspomnienia dotyczą wędrówki przez niemieckie wsie oraz tymczasowego zakwaterowania we wsi Reinsdorf. Kobiety powoli odzyskują tam siły i ruszają w dalszą podróż. Znatowicz opisuje wrażenia z pobytu w Buchenwaldzie oraz podróż pociągiem do kolejnego obozu dla dipisów. Cykl kończy się opisem ostatniego etapu wędrówki przez Niemcy i Czechy do Polski, po pobycie narratorki w obozach dla dipisów (opisanych w opowiadaniu UNRRA), będącym niejako zamknięciem całości wspomnień. Ośmiodniowa podróż do Warszawy odbywa się w uciążliwych warunkach, a w miarę zbliżania się do kraju serdeczne więzi pomiędzy towarzyszkami niedoli zaczynają słabnąć. Ostatecznie tułaczka ma swój szczęśliwy finał w domu w Śródmieściu, gdzie czeka ukochana siostra autorki.