Historia maleńka taka. Pionierka. (Wspomnienie o roku 1915)

Wspomnienia zostały napisane bogatym, pełnym uniesień językiem i ukazują rok studiów Stanisławy Gauze. W początkowej części są to zapiski poświęcone studiom w Instytucie Handlowym w Petersburgu, autorka porusza tu m.in. kwestie egzaminów, kadry profesorskiej czy życia studenckiego. Przede wszystkim jednak treść dokumentu dotyczy praktyki statystycznej, wyjazdu i pobytu na wsi rosyjskiej, na terenach ówczesnej guberni twerskiej. Samą propozycję wyjazdu na płatną praktykę adresowano jedynie do wyróżniających się studentów. Wedle relacji autorki była ona pierwszą kobietą, która faktycznie skorzystała z takiej możliwości. W swoich wspomnieniach Gauze mocno podkreśla kwestię uprzedzeń płciowych, z którymi musiała się mierzyć, jak również wyraźnie akcentuje chęć ich pokonywania. Zapiski z pobytu w kolejnych wsiach okręgu nowińskiego i kumordińskiego, w ramach odbywania praktyki statystycznej, poświęcone są: współpracownikom autorki, codziennym obowiązkom, warunkom i specyfice wykonywanej przez nią pracy; dotyczą również życia pozazawodowego. Gauze przytacza szereg informacji związanych z otoczeniem, w którym akurat przebywa. Wspomnienia są pełne opisów lokalnych zwyczajów, ludzi, krajobrazów, zawierają także charakterystykę życia wiejskiego, w którym autorka chętnie uczestniczy.