Teatr Polski w Warszawie

Teatr otwarty w 1913 r. z inicjatywy Arnolda Szyfmana (dyrektor do 1939, w latach 1945–49, 1955–57, także reżyser); w momencie powstania był najnowocześniej wyposażonym pod względem technicznym teatrem polskim); bywa traktowany jako scena reprezentacyjna. Dysponował znakomitym zespołem aktorskim, współpracował z wybitnymi reżyserami i scenografami. W repertuarze znalazły się głównie dzieła dramaturgii narodowej (m.in. Mickiewicza, Słowackiego, Wyspiańskiego) i światowej klasyki, a także polskie i obce sztuki współczesne. W latach 1918–39 miał drugą scenę – Teatr Mały, a 1949–2001 – Teatr Kameralny. Po przerwie wojennej został otwarty w 1945 r. premierą Lilli Wenedy Słowackiego; po wojnie dyrektorami byli m.in.: Arnold Szyfman, Leon Schiller, Jerzy Kreczmar, Kazimierz Dejmek, Andrzej Łapicki, Andrzej Seweryn.