Ewelina Jełowicka koncentruje się w swoich wspomnieniach na trudnej sytuacji kloszardów i polskich emigrantów w Paryżu na początku lat 30. XX w. Autorka zastanawia się nad przyczynami kryzysu w Europie i czynnikami wywołującymi nierówności społeczne. Odnotowuje, że w miastach widać dobrobyt, lecz wielu ludzi cierpi z powodu nędzy i braku pracy.

Zapis stanowi fragment wspomnień Aleksandry Zagórskiej. Autorka rozpoczyna swoją relację od opisu jadłodajni i świetlicy przy ulicy Brackiej 1. Lokal ten był przeznaczony dla niezdolnych do pracy byłych wojskowych oraz dla osób bezrobotnych. W kolejnych częściach zapisu kobieta wymienia różne aktywności, w jakie zaangażowane były członkinie i ochotniczki Związku Legionistek Polskich.

Zbiór materiałów rękopiśmiennych zawierający projekty, statuty oraz sprawozdania różnych instytucji charytatywnych, których organizatorką lub współorganizatorką była Celestyna Działyńska. Najważniejsze z tych instytucji to: Towarzystwo Dobroczynności, Instytut Panien w Poznaniu i Zakład Uwięzionych w Kościanie.