Wspomnienia o śp. Zofii Bobkównie
Wspomnienia opracowane przez Lesławę Kupcównę, dedykowane matce Zofii Bobkównej, Teodozji, nauczycielce w gdyńskim liceum, za pomoc w czasie wojny. Jak dowodzą zdjęcia umieszczone w maszynopisowej wersji wspomnień, przygotowanej z wyraźnym zacięciem literackim, ich rękopis został opatrzony przez autorkę fotografiami przedstawiającymi Bobkównę (oprócz tego na s. 2–3 znajduje się wiersz Kupcówny poświęcony pamięci Zofii pt. Po utracie Zosi). Dziewczęta – Kupcówna i Bobkówna – poznały się podczas drugiej wojny światowej w kościele franciszkańskim w Wilnie.
Właściwe wspomnienia Kupcówny obejmują s. 1–6, od s. 7 w maszynopisowej wersji znajduje się życiorys Bobkówny spisany przez jej matkę. Wspomnienia Bobkowej skupiają się głównie na wojennym życiorysie jej córki. Wspomina o wezwaniu do pracy przymusowej w Niemczech, od której Bobkówna otrzymała zwolnienie po przedstawieniu fikcyjnych dokumentów. Pisze również o pomocy, jakiej jej córka udzielała partyzantom przebywającym w lesie. Ponadto Bobkówna w maju 1944 r. ukończyła zajęcia z przysposobienia wojskowego u pułkownika „Rzeckiego”, a pod koniec czerwca zdecydowała się na wyjazd do Warszawy, do wuja Czesława Białeckiego, i od razu nawiązała kontakt z Armią Krajową.
Dokładne okoliczności tragicznej śmierci córki przywołuje Bobkowa, cytując list Władysława Stefanowicza. Zofia zginęła, raniona odłamkiem granatnika, i pochowana została w nocy z 24 na 25 sierpnia na podwórzu przy ulicy Długiej 29 w Warszawie: „Ubrana była w białą koszulę, spodnie narciarskie i buty oraz zawinięta w koc. Do koca była włożona butelka z kartką zawierającą wszystkie jej dane przepisane z kennkarty” (s. 10–11). Zwłoki Bobkówny ekshumowano i pochowano powtórnie (wraz z ciałami kilkudziesięciu innych żołnierzy AK i kiklu lotników południowoafrykańskich) na warszawskich Powązkach Wojskowych 1 lutego 1947 r. (s. 13: schemat przedstawiający usytuowanie grobu Zofii Bobkówny na cmentarzu).
Na stronach 21–28 znajduje się odpis Małego pamiętniczka Zosi Bobkówny, obejmującego okres od 28 lutego 1939 do 2 marca 1940 r. (głównie tematyka religijno-medytacyjna). Wspomnienia zawierają ponadto odpis kilku listów Amelii Waluk do Bobkówny z lat 1943–1944, a także fragmenty z prasy dotyczące bohaterki.