„Stasiukas“, „Tikslą“, „Žemesnėjė pakopoje“. Apsakymai. [Lietuvių ir lenkų kalbos. Mašinraštis.]
Rekord stanowią trzy opowiadania, których tytuły nie zostały przetłumaczone na język polski.
Opowiadania występują w dwóch wersjach językowych – litewskiej i polskiej. Polska wersja jest tłumaczeniem, często niedokładnym. Autorka w ciekawy sposób zapisuje to tłumaczenie – używając litewskich znaków (zapis przypomina bardziej nawet nie tłumaczenie, ile litewską transliterację polskich słów).
Stasiukas [Staś] zaczyna informacja o tym, że był miłym i dobrym dzieckiem. Autorka zaznacza też, że był niesamowicie uzdolniony. Pewnego dnia do domu przychodzi dawno niewidziana znajoma matki Stasiuka – pani Wolska. Dwie kobiety rozpoczynają serdeczną rozmowę, w której pojawia się informacja o tym, że matka Stasiuka wcale nie opłakiwała swojego niedawno zmarłego męża. Gdy Matylda mówi dalej, że ma dziecko pani Wolska odpowiada, że ona wcale nie lubi dzieci i myślała, że jej dziecko umarło.
W dalszej części pani Matylda zaczyna prowadzić wystawne życie dworskie. Wraz z Wolską chodzą na liczne bale i doskonale się na nich bawią. Opowiadanie zawiera wiele odniesień do samotnego życia kobiet z „klas wyższych” i ich wystawnego życia.
Każde z opowiadań zawiera odniesienia do wątków klasowych. Istnieją też opisy świadczące o postępującej w owym czasie emancypacji kobiet.