Relacja Kaliny Zamel
Po utworzeniu warszawskiego getta Kalina Zamel ukrywała się po tzw. aryjskiej stronie do 1942 r., potem wróciła do getta z powodu szantaży. Po zakończeniu akcji likwidacyjnej (sierpień 1942), wydostała się ponownie z getta na „aryjską stronę”. Wraz z mężem i synem zamieszkała w wynajętym mieszkaniu. W 1943 r., kiedy jej mąż został aresztowany, szukała innego schronienia. Umieściła syna w Domu Dziecka prowadzonym przez siostry zakonne i podjęła pracę jako chirurg w szpitalu psychiatrycznym w Tworkach. Relację zakończyła stwierdzeniem, że tylko jedna osoba z przedwojennych, nieżydowskich znajomych, udzieliła jej pomocy w czasie wojny.
Miejsce powstania:
Szczecin
Opis fizyczny:
2 k. ; 29,5 cm.
Postać:
luźne kartki
Technika zapisu:
maszynopis
Język:
Polski
Miejsce przechowywania:
Dostępność:
dostępny do celów badawczych
Data powstania:
1948
Stan zachowania:
dobry
Sygnatura:
301/3141
Tytuł kolekcji:
Relacje Żydów Ocalałych z Zagłady
Uwagi:
Tytuł nadany przez redakcję Archiwum Kobiet. Spisała Ajchmanowa. Tekst autoryzowany.
Słowo kluczowe 1:
Słowo kluczowe 2:
Słowo kluczowe 3:
Data dzienna:
20 sty 1948
Główne tematy:
okupacja niemiecka, ukrywanie się po tzw. aryjskiej stronie, praca w szpitalu psychiatrycznym
Zakres chronologiczny:
Od 1939 do 1945
Nośnik informacji:
papier
mikrofilm
nośnik elektroniczny
Gatunek:
relacja