Relacja Giny Wieser

Gina Wieser opisała prześladowania Żydów po wkroczeniu Niemców do Borysławia (lipiec 1941): utworzenie getta, przesiedlenia, progromy organizowane przez Ukraińców, sześć akcji likwidacyjnych w getcie, epidemię tyfusu, wywózki do obozu w Bełżcu. Wymienia nazwiska znajomych i członków rodziny, którzy zginęli. Autorka wraz z mężem ukrywała się na terenie nieczynnej elektrowni, w bunkrze, którym zarządzał Żyd nazywany Królem. Kryjówka została odkryta w styczniu 1944 r., gdy śnieg uniemożliwił dokładne zacieranie śladów, ale „nie zabijano wtedy, bo Rosjanie byli zbyt blisko”. Potem Wieserowie chronili się w bunkrach leśnych. Autorka została wywieziona do Auschwitz i dokładnie przedstawia warunki życia w obozie. Następnie trafiła do obozu w Kratzau (Sudety). Wspomina lekarkę, Janinę Węgrzynowską, która podtrzymywała inne więźniarki na duchu.