Relacja Felicji Schäfler

Felicja Schäfler opisuje sytuację w getcie brzeskim utworzonym w lipcu 1941 r., przypominając o grabieży mienia, postawie żydowskiej policji, funkcjonowaniu szopów, epidemii tyfusu plamistego, akcjach likwidacyjnych. Pierwsza akcja odbyła się wiosną 1942 r. – sześć osób zastrzelono, na ulicach urządzano łapanki. Druga w święto Pesach (w połowie kwietnia) została nazwana „akcją przeciw komunistom”, ale była wymierzona w brzeską elitę żydowską. W czerwcu do brzeskiego getta dotarły wieści o wysiedleniach z Krakowa. Trzecia akcja eksterminacyjna (brak daty) rozpoczęła się od konfiskat mebli, tydzień później, jak stwierdziła autorka: „na 3000 mieszkańców było 600 ofiar. 200 trupów i 400 wysiedlonych”. Dzieci i starców zabijano na miejscu, a zbiegów tropiono. 5 sierpnia 1942 r. Schäfler została wywieziona z getta samochodem Czerwonego Krzyża do getta w Krakowie (prawdopodobnie z rodziną).