Obrazki z likwidacji getta warszawskiego – wrzesień 1942

Relacja z przebiegu akcji likwidacyjnej getta warszawskiego we wrześniu 1942 r., opatrzona datami dziennymi i podzielona na cztery części. 5 IX – Zawistowska-Sonnabend wróciła do getta po godzinie policyjnej. Na ulicach widzi ciała zastrzelonych oraz umierających i dobijanych ludzi. Dzień wcześniej wywieziono jej rodziców (przedtem zabito jej siostrę). Martwi się o nich, przypuszczając, że nie przeżyją wojny. Ale czuje ulgę, że nie są świadkami mordowania Żydów, również tych, którzy są zbyt chorzy lub słabi, aby pójść na Umschlagplatz. 6 IX – bramy getta zostały zamknięte. Żydów spędzono na plac Muranowski. W tłumie widać zamożnych i biednych, inteligentów i ludzi prostych, młodych i starych. Wszystkich łączy strach. 7 IX – autorka zanotowała, że spędziła noc na ulicy. Próbowała złapać bezpańskiego psa, lecz dopadli go i zjedli inni Żydzi. Na placu Muranowskim odbywa się selekcja – niektórych mężczyzn kierowano do obozów pracy. Kobiety i niezdolni do pracy zostawali w getcie. Wiele osób próbuje ukrywać pod ubraniami małe dzieci, ale Niemcy znajdują je i zabijają na oczach rodziców. W getcie niesie się płacz kobiet. 10 IX – po przybyciu na Umschlagplatz Zawistowska-Sonnabend obserwuje brutalne, bezlitosne sceny. Wielu Żydów prowokuje Niemców, gdyż chcą zginąć od razu na placu przeładunkowym. Wybierani są młodzi ludzie, którzy mogą pracować, a pozostali trafiają do wagonów.