Notatnik z brudnopisami i kopiami listów, 1864–1866

Trzeci, najpóźniejszy z notatników córki Andrzeja Towiańskiego przechowywanych w Archiwum Diecezji Sandomierskiej zawiera brudnopisy i kopie 13 listów z lat 1864–1866. Zeszyt odróżnia się od poprzednich części przede wszystkim gronem adresatów – zawiera jedynie dwa listy do członków rodziny. Prośba do ojca o błogosławieństwo (z 6 grudnia 1864 r.) stanowi ostatnią – nieudaną – próbę pogodzenia się z rodziną po tym, jak autorka wyrzekła się towianistycznych wierzeń. Z myślą o odnowieniu stosunków zwraca się później do przybranej siostry Józefy z Noskowskich Niemojewskiej (2 lutego 1865 r.) – wyraża głęboką troskę o pogarszające się zdrowie jej matki. Reperkusje rozłamu z towiańczykami są jednym z głównych tematów obszernych, pamiętnikowych listów do ks. Bonifacego Jastrzębskiego (z 8 maja 1864, 22 czerwca i 29 listopada 1864 r.). Autorka relacjonuje w nich problemy interpersonalne, zdrowotne i finansowe, a także przebieg naznaczonych konfliktami współprac w charakterze guwernantki (z Żychlińskimi w podpiotrkowskiej Brzozie i Pruszkowskimi w Gawronach). Zabiega o wsparcie kapłana w kontakcie z klasztorem w Przasnyszu, do którego zamierza wstąpić, o co prosi przełożoną w dwóch listach (6 kwietnia 1864 r. oraz fragment b.d.). Do wyjazdu potrzebny jest jej dokument tożsamości, w celu jego pozyskania odnawia kontakt z „wujem” Kajetanem Dłuskim (pisze do niego 29 marca, 4 lipca i 10 listopada 1864 r.), bratem zmarłej podolskiej opiekunki (w latach 1840–1853). Autorka otrzymuje z klasztoru odmowę, prawdopodobnie ze względu na popowstaniowe represje względem zgromadzeń zakonnych. Przyjmuje posadę niepłatnej nauczycielki u bernardynek w Łowiczu, z której szybko rezygnuje. Adresatką ostatniego znanego listu (z 26 maja 1866 r.) związanego z projektem podjęcia życia monastycznego jest prawdopodobnie przełożona klasztoru franciszkanek. Do przedstawicieli Kościoła skierowane są jeszcze dwa listy – do warszawskiego spowiednika ks. Antoniego Sotkiewicza (15 stycznia 1865 r.) oraz kanonika kieleckiego ks. Tomasza Kulińskiego (z 29 maja 1866 r.).