Listy Ireny Solskiej do Stanisława Witolda Balickiego

Pojedyncze listy do Stanisława Witolda Balickiego. List z dnia 20 marca 1930 jest kontynuacją korepondencji w sprawie ewentualnego występu w Krakowie (por. Listy Ireny Solskiej pod red. Lidii Kuchtówny, Warszawa, 1984, s.237-238): artystka omawia datę występu i załącza program. List z 4 marca 1951 jest skierowany do „Obywatela Balickiego” i nosi oficjalny charakter. Solska zwraca się do adresata jako do redaktora Państwowego Instytutu Wydawniczego (był też redaktorem naczelnym czasopisma „Teatr”), zapewne w odpowiedzi na jego prośbę o opublikowanie jej przemówienia. Komentarz do tego wydarzenia znajdziemy w „Listach Ireny Solskiej do Seweryny Broniszówny. 1949-1952” z Muzeum Teatralnego. Solska napisała przemówienie na akademię ku czci Stanisławy Wysockiej, które miało być wygłoszone przez Sewerynę Broniszówną. List został jednak znacznie zredagowany przez Leona Schillera, ponieważ uznał on jego treść za ideologicznie niepoprawną. List do Balickiego świadczy, że na akademii została wygłoszona wersja Schillera: „Dziękuję za uprzejme zaproszenie – ale to, co Koleżanka Broniszówna czytała – to w lwiej części był tekst Ob.L.Schillera. Przykro mi, ale odmówić muszę”.

Ostatnie listy są ze Schroniska Aktorów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie. List z 18 listopada 1955 jest w sprawie protekcji dla Pawła Baldiego, który był wychowankiem Solskiej podczas jej pracy we Wrocławiu. List z 5 czerwca 1956 r. omawia uroczystości jubeleuszowe: „zorientowałam się, że obecni mnie przypisują STO – lat”, w związku z czym „poprawia” pomyłkę (podając zresztą jako rok urodzenia 1882 zamiast prawdziwego 1875) i wylicza swoje zasługi.