Fragment dziennika Julii Borowej
Dziennik prowadzony w formie kalendarzyka, przy czym jego struktura sporządzona ręką autorki. Każde pole oznaczone w kolumnie datą dzienną opatrzone jest dodatkowymi informacjami, również wprowadzanymi w układzie kolumnowym. Kolumna oznaczona skrótem „l.” zawiera informację o listach wysłanych danego dnia, a kolumna z przypisanym skrótem „k.” – o kartach wysłanych danego dnia. Kolumna trzecia od lewej przeznaczona jest na datowanie (dzień i miesiąc), a czwarta dotyczy książek czytanych w danym dniu albo w ciągu kilku dni. W kolumnie piątej, najszerszej, znajduje się miejsce na dzienne notatki.
Notatki zawierające informacje o czytanych książkach świadczą o lekturowych zainteresowaniach Borowej literaturą polską (Matka Stanisława Przybyszewskiego, nowele Wiktora Gomulickiego, Syn martnotrawny Józefa Weyssenhoffa, Śmierć Ignacego Dąbrowskiego i in.), tematyką dotyczącą kobiet, w tym małżeństwa (np. Hygiene et Physiologie du marriage, Trwonienie sił kobiecych oraz Miłość i małżeństwo Ellen Key), filozofią i psychologią (np. Psychologia miłości Arthura Schopenhauera, Sztuka i rewolucja Richarda Wagnera), literaturą obcą, którą czytała w oryginale (np. Salome Oscara Wilde’a) albo w polskim tłumaczeniu (utwory Rudyarda Kiplinga).
Datowane zapiski mają charakter skrótowy, ogólny. Krótkie hasła przypominające notatki kronikarskie są przedzielone myślnikami, np. „próba – zimno” (wpis z 28 marca 1906 r), i dotyczą codziennych zajęć: szkolnych lekcji (od października 1905 do marca 1906 r. Borowa, wówczas jeszcze niezamężna, uczęszczała do paryskiej Schola Cantorum, o czym zaświadcza dołączona do dziennika „Carte d’eleve”), lekcji śpiewu, koncertów, wyjść do teatrów albo muzeów, spotkań, wysłanych kart, diarystka odnotowuje również informacje o pogodzie. Dwukrotnie autorka sporządza notatki zawierające listy znajomych – z Krynicy i Paryża (wyłącznie nazwiska). Dziennik urywa się w pierwszych dniach stycznia 1907 r. (?), dalsze karty zapełnione wybiórczo: k. 36 zawiera listę z nazwiskami i adresami, k. 44r – „Przepis na włosy”.